پایداری گرمایی و تخریب گرمایی نانو کامپوزیت های اپوکسی در حضور نانو ذرات الاستومری شبکه ای شده

در این تحقیق به بررسی پایداری گرمایی و تخریب گرمایی رزین اپوکسی در حضور مقادیر مختلف (0،0.5،1،1.5 درصد وزنی) از نانو ذرات الاستومری به روش گرما وزن سنجی پرداخته شده است. نتایج مشتق توزین حرارتی نشان داد که در نرخ گرمادهی ثابت، با افزودن مقدار 0.5 و 1 درصد وزنی نانو ذرات الاستومری به رزین اپوکسی، دمای بیشینه تخریب افزایش می یابد و مکانیسم تخریب گرمایی رزین اپوکسی و نانو کامپوزیت های اپوکسی به صورت تک مرحله ای می شود. نمونه نانو کامپوزیت 1درصد ، بیشترین دمای بیشینه تخریب را دارد و با افزایش نرخ گرمادهی، دمای 95 درصد کاهش وزن(T95) نمونه های رزین اپوکسی خالص و نانو کامپوزیت 1.5 درصد، افزایش داشته است و برای نمونه نانو کامپوزیت اپوکسی 0.5 و 1 درصد، این روند درابتدا کاهش وبعد افزایش داشته است. انرژی فعالسازی با مدل های سینتیک تخریب، اوگیس ، اوزاوا ، هوروویتز متزگر ، و فرایدمن بررسی شد و نتایج نشان داد که مدل های اوگیس واوزاوا، رفتار مشابه یکدیگر دارند. بررسی منحنی جامع نانو کامپوزیت های اپوکسی نشان داد که با افزودن مقدار 0.5 و 1 درصد وزنی نانو ذرات الاستومری به رزین اپوکسی ، مکانیسم واکنش تخریب از نوع A4 می باشد.