پیکربندی بهینه مدل RegCM4.5 مبتنی بر پهنه های اقلیمی برای پیش بینی بارش دوره پربارش ایران (نوامبر-می) ، مطالعه موردی: سال های 2019-2014

در این مقاله با درنظر گرفتن پهنه های اقلیمی کشور، پیکربندی مدل منطقه ای اقلیمی RegCM4.5 انجام شده است؛ به این صورت که پس از انتخاب طرحواره های لایه مرزی سیاره ای و سطح زمین، انتخاب طرحواره مناسب همرفت در هر منطقه از حوزه مدل بر اساس طبقه بندی اقلیمی ایران با استفاده از نمایه دمارتن انجام شد. برای این منظور ابتدا پهنه ایران بر اساس نمایه دمارتن به هفت طبقه اقلیمی خیلی مرطوب، مرطوب، نیمه مرطوب، مدیترانه ای، نیمه خشک و خشک تقسیم بندی شد. دوره مورد مطالعه شامل 5 دوره پربارش 2019-2014 (نوامبر تا می) بوده است. تفکیک افقی مدل منطقه ای 30 کیلومتر، طرحواره های لایه مرزی سیاره ای و سطح زمین به ترتیب Holslag و BATS در نظر گرفته شد. در دوره یادشده، ابتدا در چند آزمایش طرحواره های همرفت Kuo، Grell، Emanuel، Tiedtke و Kain برای دستیابی به پیکربندی بهینه مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که در اقلیم های خیلی مرطوب، مرطوب، نیمه مرطوب و مرطوب طرحواره همرفت Tiedtke ، در مناطق نیمه خشک طرحواره Grell و در مناطق خشک طرحواره Kuo کمترین اریبی را نسبت به سایر طرحواره های همرفت داشتند. لذا پیش بینی فصلی کشور با تلفیق طرحواره های منطقه ای ارایه شد که اریبی میانگین آن در سطح کشور در طرحواره های تلفیقی، Tiedtke ، Grell و Kuo به ترتیب 0.45، 0.79، 1.01 و 0.69 میلیمتر محاسبه شد. از طرف دیگر نمودار ROC طرحواره های مختلف نشان داد که دو طرحواره Tiedtke و Grell بهترین نتایج را برای پیش بینی فصلی میانگین ماهانه بارش دارند. نتایج نشان دادند که طرحواره تلفیقی منطقه ای (TGK) بین 54 تا 126 درصد نسبت به طرحواره های منفرد بهبود در مقادیر خطا را نشان می دهد. در مجموع می توان گفت انتخاب پیکربندی بهینه بر مبنای ایده طرحواره همرفت مبتنی بر طبقه اقلیمی می تواند عملکرد مدل منطقه ای RegCM4.5 را در پیش بینی فصلی بارش ایران افزایش دهد.