ارزیابی آزمایشگاهی تاثیر الیاف پلی پروپیلن و لاتکس SBR بر بهبود خواص مکانیکی بتن متخلخل

با توجه به نفوذپذیری زیاد بتن متخلخل، استفاده از آن به عنوان لایه فوقانی در روسازی راه و فرودگاه می تواند کمک شایانی به هدایت بارندگی های شدید، مدیریت آب های سطحی و جمع آوری آنها نماید. بررسی ها نشان می‏دهند که علی رغم این مزیت مهم، به دلیل مشخصات مکانیکی نازل تر این نوع بتن نسبت به بتن معمولی، استفاده از آن به صورت گسترده رواج نیافته است. به منظور ارتقای خصوصیات مکانیکی بتن متخلخل، در این تحقیق، به ارزیابی میزان تاثیر افزودن الیاف پلی‏پروپیلن و لاتکس به صورت مجزا و همزمان بر درصد تخلخل، نفوذپذیری، مقاومت فشاری، کششی، خمشی، و چقرمگی شکست بتن متخلخل پرداخته شده است. نتایج نشان می دهد که با افزایش مقدار لاتکس و الیاف پلی‏پروپیلن در ترکیب بتن متخلخل، هر یک به صورت جداگانه، خواص مکانیکی بتن متخلخل بهبود می یابد؛ اما از تخلخل آن کاسته می‏شود. میزان این کاهش در مورد افزودن الیاف پلی‏پروپیلن در مقایسه با افزودن لاتکس بسیار بیشتر است. با افزودن همزمان لاتکس و الیاف پلی‏پروپیلن، خواص مکانیکی بتن متخلخل به میزان بیشتری بهبود می یابند؛ اما کاهش درصد تخلخل نیز بیشتر است. با کنترل مقدار الیاف پلی‏پروپیلن مصرفی به لحاظ محدودیت های لازم برای رعایت حداقل مقدار 15 درصد تخلخل، می‏توان به ترکیب بهینه لاتکس و الیاف پلی‏پروپیلن دست یافت. در این تحقیق، این ترکیب بهینه با افزودن 35 کیلوگرم لاتکس و 7/0 کیلوگرم الیاف پلی‏پروپیلن حاصل شده که در آن، تخلخل بتن با 24 درصد کاهش نسبت به نمونه کنترل، 65/15 درصد می‏باشد. همچنین، مقادیر مقاومت فشاری 37٪ (6/27 مگاپاسکال)، مقاومت کششی 36 درصد (61/3 مگاپاسکال)، مقاومت خمشی 41 درصد (51/4 مگاپاسکال) و چقرمگی شکست 24 درصد (MPa.m0.5</sup> 537/0) افزایش داشته اند که بیانگر بهبود قابل توجه خواص مکانیکی بتن متخلخل با به کارگیری این ترکیب بهینه در پژوهش حاضر است.