تاثیر 8 هفته تمرین هوازی تناوبی به همراه مصرف مکمل سیلی مارین بر شاخص های بافتی آنتی اکسیدانی، آسیب کبدی و آتروژنیک رت های نر ویستار تغذیه شده با غذای پرچرب

مطالعه حاضر به بررسی تاثیر تمرین هوازی تناوبی به همراه مصرف مکمل سیلی مارین بر شاخص های بافتی آنتی اکسیدانی، آسیب کبدی و آتروژنیک رت های نر ویستار تغذیه شده با غذای پرچرب پرداخت.

مطالعه حاضر از نوع تجربی و روش آزمایشگاهی بود. بدین منظور، 35 سر رت نر نژاد ویستار با سن سه هفته و وزن 08/7±45/160 گرم، به روش تصادفی به 5 گروه 7 سری شامل کنترل غذای معمولی (ODC)، کنترل غذای چرب (FDC)، غذای چرب+مکمل (FDS)، غذای چرب+تمرین (FDE)، غذای چرب+تمرین+مکمل (FDSE) تقسیم شدند. برنامه تمرینی شامل 8 هفته، 5 جلسه 30 دقیقه ای فعالیت روی نوارگردان در هفته بود. مکمل سیلی مارین با دوز 140 میلی گرم/کیلوگرم/روزانه نسبت به وزن بدن به مدت دو هفته گاواژ می شد. 48 ساعت پس از آخرین جیره غذایی، نمونه بافتی و خون گیری انجام و داده ها تحلیل شدند.

متغیرهایALT، AST، ALP، MDA، TC و TG در گروه های غذای چرب+تمرین+مکمل و غذای چرب+تمرین نسبت به گروه کنترل غذای چرب کاهش معنی داری داشتند. در حالی که متغیرهای SOD و HDL-C، تنها در گروه غذای چرب+تمرین+مکمل نسبت به کنترل غذای چرب افزایش معنی داری داشت. متغیرهای LDL-C و AIP نیز تنها در گروه غذای چرب+تمرین+مکمل نسبت به کنترل غذای چرب کاهش معنی داری داشتند (05/0>p).

استفاده از تمرین هوازی تناوبی به تنهایی یا با مصرف مکمل سیلی مارین، سبب کاهش متغیرهای خطرزای بیماری کبد چرب غیرالکلی از قبیل آنزیم های درگیر و شاخص آتروژنیک در موش های تغذیه شده با غذای پرچرب می شود؛ بنابراین می-تواند از طریق افزایش عملکرد آنتی اکسیدانی و کاهش پروفایل چربی های خون، به بهبود عارضه موردنظرکمک نماید.