مطالعه غلظت ستونی CH4 روی ایران: بکارگیری مشاهدات ماهواره ای GOSAT و شبیه سازی های عددی WRF-GHG

متان (CH4)، پس ازCO2، مهمترین گاز گلخانه ای انسانی است که اثر آن به 18 درصد نسبت واداشت تابشی جو و به نرخ افزایش نسبت اختلاط این گازها در جو کمک می کند. از این رو ردیابی کمی از میزان گسیل گازهای گلخانه ای در مناطق با منشا انسانی و شهری، با هدف ارزیابی دقیق میزان پخش از اهمیت بسیاری برخوردار است. در این مقاله، به منظور درک بهتر سهم منابع مختلف متان، از مدل WRF-GHG برای مدل سازی بر روی منطقه خاورمیانه به عنوان دامنه اول و ایران به عنوان دامنه دوم استفاده شده است. مهمترین منابع گسیل متان شامل، سوختن زیست توده، گسیل مصنوعی انسانی و گسیل تالاب ها، پسماندها می باشد. از مقایسه میدان های شبیه سازی شده متغییر های هواشناسی با اندازه گیری های ایستگاه های همدیدی، در سال 2010 در مناطق شهری اصلی می توان دریافت که، مدل قادر است تغییرات زمانی دمای سطح، رطوبت نسبی و باد را بازتولید کند. نتایج خطای اریبی در شبیه سازی غلظت متان، به طور متوسط در هر دو فصل گرم و سرد به ترتیب، 46.05 و 15.16 ppb می باشد. مقدار غلظت متان شبیه سازی شده برای فوریه و اوت عموما در مقایسه با اندازه گیری های GOSAT بیش برآورد شده است و نتایج ارزیابی نشان داد که مدل WRF-Chem در فصل سرد (ماه فوریه) با توجه به خطاهای آماری بهتر از فصل گرم (ماه اوت) عمل می کند. نمای کلی بودجه های گسیل منابع مختلف متان به صورت متوسط ماهانه برای حوزه مورد مطالعه به ترتیب، گسیل انسانی با بودجه 68.8% و 63.5 برای دو ماه اوت و فوریه، تالاب ها با بودجه 24.4% و 33.1% در ماه های اوت و فوریه و سوختن زیست توده با بودجه گسیل 6.5% و 3.2% به ترتیب در تابستان و زمستان می باشد. تفاوت موجود بین غلظت های شبیه سازی شده و مشاهدات XCH4 از ماهواره ی GOSAT می تواند ناشی از دست کم گرفتن گسیل ناشی از تالاب ها، فعالیت های کشاورزی و بهره برداری از سوخت های فسیلی باشد.