تحلیل کمی رخساره های لرزه ای با استفاده از کدگذاری همبستگی متقابل و انطباق با رخساره‏ های رسوبی (مطالعه موردی منطقه پوسایدن استرالیا)

هدف اصلی لرزه‏ نگاری بازتابی، پیگیری پدیده‏ های زیرسطحی به کمک ردلرزه ‏ها است؛ اما چالش‏ های گوناگونی در رسیدن به این هدف‏ وجود دارد. تشخیص لایه‏ ها یا پدیده‏ های زمین‏ شناسی با ضخامت کم، یکی از این چالش‏ ها است. زمانی که اهداف، مخازن هیدروکربنی باشند، مشکل دو چندان خواهد شد زیرا علاوه بر تشخیص لایه نازک، باید لایه نازک مخزنی از لایه نازک غیرمخزنی تفکیک شود. پس نیاز به وضوح بالایی هم در راستای افقی و هم در راستای قایم می‏ باشد. داده‏ های لرزه ‏ای مناطق وسیعی از محدوده رسوبی در راستای افقی و نواحی بین چاه‏ ها را پوشش می‏ دهند و داده ‏های حاصل از چاه اطلاعاتی از خواص مخزنی را در اختیار ما می‏ گذارد که قدرت تفکیک بالایی در راستای قایم دارد. بنابراین استفاده از داده‏ های لرزه‏ ای انطباقی با داده‏ های چاه، نتایج همه جانبه در تحلیل رخساره‏ ها، ارایه می‏ دهد. ما برآنیم تا با ایجاد یک الگوی کمی، به تحلیل و طبقه ‏بندی مناسبی از رخساره ‏های لرزه ‏ای در یک سکانس کم ضخامت دست یابیم. این کار با استفاده از داده ‏های لرزه ‏ای سه بعدی واقعی و داده‏ های چاه انجام شده و در صورت امکان با رخساره‏ های رسوبی که با کمک اطلاعات زمین‏ شناسی و چاه ‏های منطقه به دست می ‏آیند، انطباق داده می‏ شوند. رویکرد تشخیص رخساره‏ های لرزه‏ ای بر اساس نشانگر شکل موج است که به محاسبه بیشترین شباهت شکل موج ردلرزه‏ ها با ردلرزه معلم در محل چاه می ‏پردازد. در نتیجه، یک روش ساده برای شناخت ویژگی های ظریف و نامحسوس زمین شناختی و ژیوفیزیکی توالی‏ های ‏زیرسطحی به کار گرفته می‏ شود که مبتنی بر ضریب همبستگی متقابل ردلرزه ‏ها است. این ضریب کمی بوده و اعدادی پیوسته بین 1- تا 1 را نتیجه می‏ دهد. نزدیک بودن به عدد یک بیشترین میزان شباهت را دارد، پس رخساره‏ های نزدیک به ردلرزه معلم را نشان می‏ دهد. در روند کار، روش‏ های غیرنظارتی و نظارتی به صورت توامان برقرار هستند. کدگذاری همبستگی متقابل با استفاده از داده ‏های واقعی افق جانسون از اطلاعات لرزه ‏ای سه ‏بعدی پوسایدن استرالیا آزموده خواهد شد.