اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر میزان اجتناب، رضایت زناشویی و مهارت های ارتباطی زوجین

توجه به الگوهای ارتباطی اهمیت زیادی در حل تعارضات زناشویی دارد. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر اجتناب، رضایت زناشویی و مهارت‌های ارتباطی زوجین انجام شده است.

این پژوهش از نوع نیمه تجربی و به صورت طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل و دوره پیگیری بود. جامعه پژوهش را زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره و مطب‌های روانشناسی تهران در سال 1401(13 مرکز) تشکیل دادند و براساس جدول کوهن، 30 نفر زن با روش نمونه‎ گیری در دسترس و داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند؛ گروه آزمایش 8 جلسه90 دقیقه‌ای آموزش گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد براساس بسته درمانی فورمن و هربرت (2008) دریافت کردند در حالی که گروه کنترل هیچ مداخله‌ای را دریافت نکردند. داده‎ها با استفاده از پرسشنامه‌های اجتناب یانگ و ریگ (1994)، رضایت زناشویی اینریچ (1989) و مهارت ارتباطی جرابک (2004) به ترتیب با آلفای کرونباخ 88/0، 79/0 و 78/0 جمع آوری و با آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیری و چند متغیری تحلیل شدند.

پژوهش نشان داد میانگین نمرات اجتناب، رضایت زناشویی و مهارت‌های ارتباطی زوجین در پس آزمون در گروه آزمایش افزایش یافته و نتایج آزمون تحلیل واریانس اندازه‌های مکرر حاکی از تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش اجتناب (001/0≥P)، افزایش رضایت زناشویی (001/0≥P) و مهارت ارتباطی (001/0≥P) زوجین و پایداری این تاثیر در مرحله پیگیری بود. این درمان می‎تواند توسط متخصصان این حوزه، به منظور بهبود روابط زناشویی در مراکز مشاوره و درمانی مورد استفاده قرار گیرد.