رتبه بندی واحدهای تولیدی بر مبنای تلفیق تحلیل فراگیر داده ها و تصمیم گیری چندمعیاره (مطالعه موردی: استان های تولید کننده سیب زمینی در ایران)

ارتقا کارایی گام اول درحرکت به سمت کشاورزی پایدار است. در این مطالعه باهدف ارایه یک تصویر جامع از جایگاه استان های تولیدکننده محصول سیب زمینی، رتبه بندی استان ها با استفاده از مدل های کارایی متقاطع، ابر کارایی، فاصله نسبی با واحد ایده آل و آنتی ایده آل و فاصله تا ابر صفحه ایده آل انجام شد.سپس برای ارایه تصویری جامع تر از وضعیت آنها،  نتایج به دست آمده برای سال 1397 با استفاده از تکنیک تاپسیس تلفیق شدند. در این پژوهش میزان عملکرد و سود ناخالص به عنوان شاخصی برای تولید و سودآوری در نظر گرفته شد.  نتایج مطالعه نشان داد میانگین کارایی تولیدکنندگان با در نظر گرفتن عملکرد به عنوان ستاده بالاتر از زمانی است که سود به عنوان ستاده در نظر گرفته شود. بالاتر بودن کارایی عملکرد از کارایی سود نشان دهنده توجه بیشتر به افزایش تولید نسبت به سودآوری است. نتایج رتبه بندی استان های تولیدکننده نشان داد که مدل های مختلف رتبه بندی نتایج یکسانی ارایه نمی کنند و لازم است به منظور ارزیابی دقیق تر این نتایج با یکدیگر تلفیق شوند. تلفیق این شاخص ها به روش تاپسیس نشان داد استان هایی مانند مازندران، کرمان و آذربایجان غربی که هم از نظر کارایی عملکرد و هم از نظر کارایی سود در موقعیت مطلوبی قرار داشتند میتواند الگوی های مناسبی برای سایر استانهای در زمینه تولید این محصول باشند. همچنین با توجه به رابطه منفی نهاده های بذر، کودپتاسه و سموم شیمیایی با رتبه استان های تولید کننده، مدیریت در استفاده از کودهای زیستی، همچنین کنترل بیولوژیکی و مدیریت تلفیقی آفات برای بهبود کارایی استانهای تولید کننده سیب زمینی توصیه می شود.