تبیین مبنای سیاست های حکومتی از منظر امام علی (علیه السلام) در نهج البلاغه

واژه سیاست به معنای اقدام به کاری طبق مصلحت آن است. بر اساس مبانی اسلام سیاست در معنای عام, تجلی ولایت و رهبری خلق برای حرکت به سوی خالق و .مینه سازی تحقق هدف خلقت انسان است. تعریف سیاست در معنای خاص آن نیز چنین است: (تدبیر واداره امور جامعه در مسیر تحقق ولایت الهی). نگاه علی (علیه السلام) به سیاست نگاهی توحیدی و الهی است. سیاست به دلیل نقش اساسی اش در شکل گرفتن رفتار واخلاق جامعه و تآ ثیر ساختار و رفتار حکومت در سرشت و سرنوشت معنوی مردم جایگاه برجسته ای دارد. رویکرد بنیادی در حکمت سیاسی علی (علیه السلام) عبارت است از سیاست آنگونه که باید باشد. از دیدگاه ایشان حکومت پیمانی است سه جانبه میان خدا, مردم و حاکم.حکومت تقریبا پنج ساله امام نمونه ای ماندگار از نظام سیاسی اسلام و شیوه ی زمامداری مبتنی بر دین و عدالت و آزادی را به بشریت ارایه داد تحقق این اهداف و مسیولیتها, مسلتزم طراحی ساختار و شیوه ی مدیریتی و سازمانی کارآمد و کارگزارانی شایسته بود که حضرت علی(علیه السلام) این نظام را سامان بخشید تا در پرتوی آن بتواند دین داری, عدالت گرایی و امنیت کامل را در جامعه اسلامی بر قرار سازد. بنابراین مبانی و شاخصه های مهم حکومت علوی که آن را از سایر حکومتها متمایز می کند قابل بررسی است.