تاثیر اثربخشی مداخله مبتنی بر پذیرش و تعهد بر حمایت اجتماعی ادراک شده، انعطاف-پذیری شناختی و تبادل عاطفی در مادران دارای فرزند اوتیسم

هدف پژوهش، اثربخشی مداخله مبتنی بر پذیرش و تعهد بر حمایت اجتماعی ادراک شده،  انعطاف پذیری شناختی و تبادل عاطفی در مادران دارای فرزند اوتیسم بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل در نظر گرفته شد. جامعه آماری شامل70 نفر از مادران دارای فرزند مبتلا به اختلال طیف اوتیسم 5 تا 8 ساله در مرکز توانبخشی اوتیسم آوات شهر شهریار بودند که تعداد 34 نفر به صورت در دسترس انتخاب و به تصادف (17 نفر) در گروه کنترل و (17 نفر) در آزمایش جایگزین شدند. آزمودنی ها در پیش آزمون و پس آزمون به پرسشنامه حمایت اجتماعی ادراک شده (MSPSS)، پرسشنامه انعطاف پذیری شناختی دنیس (CFI) و پرسشنامه شیوه سنجش خانوادگی مک مستر (FDA) پاسخ دادند. گروه آزمایش طی 9 جلسه 90 دقیقه ای هفته ای دو روز مورد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفتند. داده ها با روش آماری تحلیل واریانس چندمتغیره (MANOVA) با نرم افزار SPSS-23 تحلیل شدند. تحلیل آماری نشان داد میانگین گروه آزمایش در مولفه های تبادل عاطفی، ادراک توجیه رفتار، ادراک کنترل پذیری، ادراک گزینه های جایگزین برای رفتار انسانی، انعطاف پذیری شناختی کل، حمایت از سوی خانواده، حمایت از سوی دوستان، حمایت از سوی دیگران و حمایت اجتماعی کل از میانگین گروه کنترل به گونه ای معنادار (05/0≥P) بالاتر بود. یافته های پژوهش نشان داد که برای ارتقاء سطح بهداشت روانی و بهبود مولفه های شناختی و اجتماعی مادران دارای فرزندان مبتلا به اوتیسم می توان از درمان پذیرش و تعهد استفاده کرد.