پارسی های هند در تعامل با ایرانیان

پارسی های هند، گروهی از زرتشتیان ایرانی بودند که هم زمان با افول حکمرانی ساسانی و ورود اسلام به ایران، تصمیم گرفتند از جغرافیای سرزمینی ایران خارج شوند. آنها پس از یک سفر پرماجرا و خطرآفرین، سرانجام در سورات و بعدها در گجرات و بمبیی مستقر شدند. آنان در طول قرون، همواره تصویر ایران را به عنوان مام میهن خویش در اذهان خود و نسل های بعدی حفظ کردند و به صورت مستمر با ایران و ایرانیان در ارتباط بودند. این جامعه، ابتدا در حوزه کسب وکارهای کوچک فعال شد، سپس به تدریج و به ویژه با ورود استعمارگران غربی، دوره ای از پیشرفت تجاری، علمی و صنعتی را در میان جامعه کوچک دور از وطن پارسی آغاز کرد. این اقدامات، پیشرفت و بالندگی در جامعه هند و در پی آن، تاثیرگذاری بر امور زرتشتیان ایران را به همراه داشت. امروزه، این گروه مهاجر در شمار اقلیتی مهم، قابل احترام و پیشرو، صاحب نفوذ اقتصادی و نقش اجتماعی منحصربه فردی در آن کشور هستند که گذشته از اهمیت فرهنگی- تاریخی حضور آنها در هند، می توانند برای جمهوری اسلامی ایران در حوزه سیاست گذاری داخلی موثر باشند.