مدل معادلات ساختاری سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت بر اساس خودکارآمدی و تنظیم هیجان با نقش واسطه ای تعارض والد-فرزند

پژوهش حاضر با هدف بررسی تدوین و ارزیابی مدل علی سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت بر اساس خودکارآمدی و تنظیم هیجانی با واسطه ی تعارض والد و فرزند انجام شده است.

روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل دانش‎ آموزان دختر و پسر دبیرستانهای دوره متوسطه استعدادهای درخشان در شهرستان سنندج در سال تحصیلی 1401-1400 بودند (برابر با 600 نفر). بر اساس جدول کرجسی و مورگان، 234 نفر (81 دختر و 153 پسر) به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت والکر، تعارض والد - فرزند اشتراس، تنظیم هیجانی گراتز و رومر و خودکارآمدی عمومی شرر، مرکاندانت، جاکوبس و راجرز بود.

یافته ها: 

یافته ها نشان داد که مدل برازش یافته برازش مناسبی داشت. بر این اساس، دو متغیر خودکارآمدی و تنظیم شناختی هیجان بر سبک زندگی ارتقا دهنده سلامت اثر مستقیم دارند.و از سویی دو متغیر خودکارآمدی و تنظیم شناختی هیجان بر تعارض والد-فرزند سلامت اثر مستقیم دارند. و بدین ترتیب، دو متغیر خودکارآمدی و تنظیم شناختی هیجان علاوه بر تاثیر مستقیم به واسطه سبک های حل تعارض والد - فرزند نیز بر سبک زندگی ارتقا دهنده سلامت تاثیر گذار هستند.

نتیجه گیری: 

در نتیجه، می توان نتیجه گرفت که تعارض بین والد و فرزند متغیری اساسی است که می تواند بسیاری از اثرات مخرب دشواری در تنظیم هیجان را تبیین نماید. از این رو، باید با آموزش سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت برای دانش آموزان تیزهوش در فضای مدارس و فضای خانواده موجبات افزایش خودکارآمدی را در آنها افزایش داد.