بررسی رفتار کیفی چلانیدگی و درهم تنیدگی در رادار چلانیده دو مدی کوانتومی

در این مقاله برای اولین بار رفتارهای کیفی چلانیدگی و درهم تنیدگی در رادارهای چلانیده دومدی کوانتومی زمانی که هدف حضور دارد و سیگنال به سمت هدف ارسال می شود، محاسبه می گردد و رفتار کیفی آنها مورد ارزیابی قرار می گیرد. در اصل، پارامتر چلانیدگی یک ابزار در مطالعات تیوری است که مشابه توان سیگنال در آزمایشگاه است. بنابراین با تغییرات توان سیگنال، همبستگی بین سیگنال-آیدلر افزایش یا کاهش می یابد. این افزایش یا کاهش همبستگی (به ویژه درهم تنیدگی) منجر به بهبود یا تضعیف عملکرد رادارهای کوانتومی می شود. در این کار، دیده می شود که با افزایش پارامتر چلانیدگی حتی در دمای اتاق (300 کلوین)، کیفیت رفتاری چلانیدگی افزایش می یابد و از این رو، همبستگی بین سیگنال و آیدلر نیز افزایش می یابد. همچنین با بررسی درهم تنیدگی نیز مشاهده شد که در توان سیگنال یک حد بیشینه برای افزایش وجود دارد که نمی توان از آن عبور کرد اما با این حال می توان با انتخاب صحیح یک گیرنده مناسب، این حد را نقض کرد و در توان های بالا نیز درهم تنیدگی را حفظ کرد. لذا با کنترل پارامتر چلانیدگی و انتخاب صحیح یک گیرنده مناسب که منجر به بهبود رفتارهای چلانیدگی و درهم تنیدگی می شود، می توان عملکرد یک رادار چلانیده دومدی کوانتومی را در دمای اتاق بهینه کرد.