بررسی همایندهای اضافی و وصفی در زبان های روسی و فارسی به منظور تعیین میزان ضرورت آموزش آنها

در مقاله پس از معرفی مختصر همایندها و اشاره به اهمیت این نوع ترکیب های ثابت در آموزش زبان های خارجی، به پیشینه بررسی آنها در زبان های روسی و فارسی پرداخته می شود. سپس دسته بندی های مطرح همایندها بررسی شده و دسته بندی که در آن برپایه واژه اصلی از دیدگاه نحوی همایندها به دو گروه الف) همایندهای فعلی و ب) همایندهای نامی (وصفی و اضافی) تقسیم می شوند، مناسب برای آموزش زبان های خارجی دانسته شده است. پرسش اصلی پژوهش آن است که میزان همگونی همایندهای روسی و فارسی هم معنا تا چه اندازه بوده و ضرورت گنجاندن مبحث همایندها در آموزش زبان روسی برای دانشجویان ایرانی تا چه میزان است. بررسی برپایه پیکره ای شامل حدود 400 همایند روسی انجام شده که ساخت آنها وصفی (صفت + اسم) یا اضافی (اسم + اسم) است. ویژگی های ساختی (نحوی) و واژگانی- معنایی این همایندها به بحث گذارده شده و نشان داده می شود که از نظر ساختی و نیز از نظر واژگانی - معنایی همایندهای برابر در زبان های روسی و فارسی چه نسبتی با یکدیگر دارند. نتیجه کاربردی مقاله بیان ضرورت ایجاد 3 توانش زیر است: 1) توانش تشخیص همایندها (ترکیب های ثابت)، 2) توانش درک همگون یا ناهمگون بودن همایند یافت شده با همایند معادل آن در فارسی، 3) توانش تغییر ساخت همایند (اضافی به وصفی در ترجمه از فارسی به روسی و وصفی به اضافی در ترجمه از روسی به فارسی)، آنجا که این تغییر لازم است.