گفتمان خشونت و خنده در چند کمدی منتخب از ویلیام شکسپیر

در کمدی های ویلیام شکسپیر، خشونت نقش غیرفیزیکی ولی موثری در خوار شمردن و محروم نمودن شخصیت های به حاشیه رانده شده دارد. به موجب ذات غیرفیزیکی اش، می توان این نوع خشونت را بوسیله دیدگاه اسلاوی ژیژک پیرامون وجوه عینی و شخصی خشونت مورد بررسی قرار داد، وجوهی که در کنار یکدیگر گفتمان خشونت را شکل می دهند. با تمیز دادن گفتمان خشونت در کمدی های منتخب شکسپیر - رام کردن زن سرکش، تاجر ونیزی، و رویا در نیمه شب تابستان - مطالعه حاضر عمق پست شمردن حاشیه رانده شده ها را در این کمدی ها نشان خواهد داد. همچنین، مطالعه این مهم را بررسی خواهد کرد که چگونه عاملیت شخصیت های به حاشیه رانده شده با وجود اینکه در مواقعی موفق به چالش کشیدن نظام پدرسالار هستند همواره تحت سلطه وجه عینی و وجه شخصی خشونت قرار می گیرند. در استفاده از دیدگاه ژیژک در مورد خشونت، مطالعه حاضر از ایده او پیرامون مفهوم تعارض نیز استفاده خواهد کرد. در پایان، مطالعه با تعریف دو نوع خنده، نشان می دهد که گفتمان خشونت هم اعمال کننده خشونت و هم و به حاشیه رانده شده را به چالش می کشد.