طبقه بندی پوشش اراضی استان بوشهر با استفاده از تصاویر ترکیب داده های لندست 8 و مودیس

اطلاعات کاربری و پوشش زمین برای پایش، برنامه ریزی و مدیریت پویا و توسعه معقول زمین حیاتی است. اخیرا به دلیل فعالیت های انسانی، اطلاعات پوشش زمین به شدت تغییر کرده است. بنابراین، پایش به موقع، دقیق و موثر بر اراضی برای حفاظت، توسعه منطقی و استفاده از منابع زمین اهمیت زیادی دارد. پایش مستمر سنجش از دور پوشش اراضی در مناطق به سرعت در حال توسعه به طور فزاینده ای به داده های سنجش از دور در وضوح زمانی و مکانی بالا بستگی دارد. در بسیاری از موارد دستیابی به تصاویر کافی با تفکیک زمانی و مکانی از یک سنجنده دشوار است. در این پژوهش از مدل ادغام زمانی-مکانی ESTARFM (مدل ادغام بازتاب تطبیقی مکانی-زمانی بهبود یافته) برای ترکیب داده های لندست 8 و مودیس استفاده شد. این روش دارای سه مرحله است، 1) بهبود مدل ادغام بازتاب تطبیقی مکانی-زمانی تعیین ترکیب داده بهینه برای استخراج نوع پوشش، 2) تقسیم بندی تصویر و استخراج پوشش زمین و ارزیابی دقت از روش نمونه میدانی استفاده شد. 3) سپس اطلاعات پوشش اراضی استان بوشهر با استفاده از روش طبقه بندی شیء گرا استخراج شد. در این مطالعه، روش پیشنهادی به صورت مطالعه موردی در استان بوشهر استفاده شد. نتایج نشان داد که دقت کلی و ضرایب کاپا در روش شیء گرا به ترتیب 93.34 درصد و 0.86 و دقت کاربر/تولیدکننده پوشش اراضی در روش پیکسل گرا بیش از 80 درصد بوده است. رویکرد ارایه شده یک روش فنی دقیق و کارآمد برای استخراج موثر اطلاعات کاربری اراضی در مناطق ناهمگن ارایه می کند. در پژوهش حاضر، از یک روش تحلیل جامع برای ادغام داده های چندمنبعی استخراج اطلاعات کاربری و پوشش زمین استفاده شد. این روش برای بهینه سازی کاربری/پوشش زمین سودمند است و پشتیبانی فنی و داده ای را برای پایش بر کاربری و پوشش زمین در مناطق حفاظت شده و منطقه در دست توسعه در دوره های آینده فراهم می کند.