تاثیر کود آلی و سطوح نیتروژن بر برخی صفات رشدی گیاه در تناوب گندم - ذرت

به منظور تعیین سطوح بهینه کود آلی و نیتروژنی برای کشت گیاه در تناوب گندم-ذرت علوفه ای در شهرستان خرم آباد در سال زراعی 98-1397 طرح آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل: الف) کود آلی به عنوان تیمار اصلی: M1 (شاهد)، M2 (10 تن کود دامی بر هکتار)،M3  (20 تن کود دامی بر هکتار)، M4 (10 تن کود کمپوست بر هکتار) و M5 (20 تن کود کمپوست بر هکتار). ب) مصرف کود اوره بر اساس آزمون خاک به عنوان تیمار فرعی: N1 (شاهد)، N2 (100 درصد)، N3 (75 درصد)، N4 (50 درصد) بود. نتایج نشان داد که در گندم بیش ترین عملکرد کاه در تیمار M2N3 نسبت به شاهد 57/2 درصد افزایش، بیش ترین عملکرد دانه در تیمار M1N3 نسبت به شاهد 33/6 درصد افزایش، بیش ترین عملکرد کل در تیمار M2N3 نسبت به شاهد 39/8 درصد افزایش، بیش ترین شاخص برداشت مربوط به تیمار M4N4 نسبت به شاهد 11/3 درصد افزایش، بیش ترین تعداد دانه در خوشه مربوط به تیمار M3N2 نسبت به شاهد 50 درصد افزایش و بیش ترین وزن هزار دانه مربوط به تیمار M4N3 است که نسبت به شاهد 16/6 درصد افزایش داشت و با تیمار M3N3 اختلاف معنا دار ندارد. در ذرت بیش ترین وزن تر اندام هوایی مربوط به تیمار M1N3 نسبت به شاهد 34/3 درصد افزایش، بیش ترین غلظت نیتروژن M2N2 نسبت به شاهد 16/7 درصد افزایش، بیش ترین پروتیین دانه مربوط به تیمار M2N2 نسبت به شاهد 15/8 درصد افزایش است. بنابراین، مصرف 75 درصد نیتروژن آزمون خاک برای گندم (187/5 کیلوگرم اوره در هکتار) و 100 درصد آزمون خاک (200 کیلوگرم اوره در هکتار) برای ذرت و هم چنین مصرف 10 تن در هکتار کود دامی اثر مفیدی بر صفات رشدی گندم و ذرت در شرایط آزمایش دارد. به طور کلی برای گندم، مصرف 20 تن کود کمپوست در هکتار به همراه 50 درصد کود اوره توصیه شده بر مبنای آزمون خاک (تیمار M5N4) بیش ترین اثر را بر عملکرد دانه نشان داد. در مورد ذرت تیمار M4N4 (مصرف 10 تن کود کمپوست در هکتار به همراه 50 درصد کود اوره توصیه شده بر مبنای آزمون خاک) بیش ترین تاثیر را بر وزن تر داشت.