ارزیابی هوازدگی و مقاومت واحدهای سنگی نسبت به فرسایش در منطقه اسلام آباد غرب، استان کرمانشاه

بررسی هوازدگی و مقاومت واحدهای سنگی نسبت به فرسایش از اهمیت زیادی برخوردار است؛ زیرا شناخت علمی و تجربی از مقاومت سنگ ها در منطقه و در نتیجه رتبه بندی آن ها نسبت به یک دیگر و هم چنین مقاومت آن ها نسبت به عوامل فرساینده می تواند کمک شایانی در جهت ارزیابی مقاومت سنگ ها و پیشنهاد راهکارهای مدیریتی در کنترل بهینه میزان فرسایش در منطقه داشته باشد. به همین دلیل این مطالعه با هدف بررسی هوازدگی و رتبه بندی مقاومت توده سنگ سازندهای زمین شناسی به فرسایش در منطقه اسلام آباد غرب انجام شد. در این پژوهش هوازدگی با روش لوییس پلتیر با استفاده از نقشه های هم دما و هم بارش که در محیط سامانه اطلاعات جغرافیایی با داده های اقلیمی تهیه شدند، مورد بررسی قرار گرفت و برای بررسی مقاومت واحدهای سنگی از ویژگی های ذاتی مواد تشکیل دهنده سنگ ها شامل ترکیب کانی شناسی و بافت استفاده شد. در مرحله آخر بررسی و تفسیر نتایج و در نهایت طبقه بندی سنگ ها و سازندهای موجود در منطقه مورد مطالعه با توجه به منابع علمی به روش کیفی انجام شد. نتایج نشان داد که از نه وضعیت مورفوژنتیکی موجود در مدل پلتیر، دو وضعیت نیمه خشک و ساوان در شرایط اقلیمی منطقه اتفاق می افتد، با توجه به نمودار پلتیر و مقدار بارش و دمای منطقه مورد مطالعه رژیم غالب در منطقه هوازدگی متوسط شیمیایی و هوازدگی خیلی کم است و از نظر مقاومت واحدهای سنگی نسبت به فرسایش، سنگ آهک آسماری و آهک دولومیتی شهبازان مقاوم به فرسایش و نهشته های آواری غیرپیوسته شامل انواع رسوبات آبرفتی بستر و دشت سیلابی رودخانه ها، پادگانه و مخروط افکنه های آبرفتی حساس به فرسایش هستند. به طورکلی منطقه مورد مطالعه به فرسایش حساس است و انواع فرسایش ها در منطقه دیده می شود که اجرای برنامه های حفاظت خاک و انتخاب روش های مبارزه متناسب با شرایط منطقه را ضروری می نماید.