اثربخشی برنامه آموزش حل مسئله خانواده محور بر تعاملات ارتباطی دانش آموزان آهسته-گام با نشانگان

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر مداخله حل مسیله خانواده محور بر تعاملات ارتباطی دانش آموزان آهسته گام با نشانگان داون انجام شد. این پژوهش شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون- پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل 67 نفر دانش آموزان دختر و پسر آهسته گام با نشانگان داون شهر کرمانشاه در سال تحصیلی 14011400 بودند که 30 دانش آموزان آهسته گام با نشانگان داون (15 دختر و 15 پسر) با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با انتساب تصادفی در دو گروه آزمایشی (15 نفر) و گواه (15 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش 15 جلسه یک ساعته در کارگاه من می توانم مسیله ام را حل کنم (ICPS) شرکت کردند و گروه گواه هیچ آموزشی دریافت نکردند. برای جمع آوری اطلاعات از مقیاس مهارت های اجتماعی ماتسون (MESSY) (1983) استفاده گردید. تحلیل داده ها توسط نسخه 24 نرم افزار SPSS و با استفاده از روش اندازه گیری مکرر انجام گردید. نتایج نشان داد، در گروه آزمایش، بین نمرات پیش آزمون- پس آزمون در زیرمقیاس های مهارت های اجتماعی، رفتار غیراجتماعی، پرخاشگری و رفتار تکانشی و رابطه با همسالان تفاوت معناداری وجود داشت (001/0=P) و بین نمرات پس آزمون- پیگیری تفاوت معناداری مشاهده نگردید که نشان دهنده پایداری تاثیر است. در مولفه اطمینان زیاد به خود و برتری طلبی علیرغم افزایش نمره میانگین تفاوت معناداری در مراحل مشاهده نگردید. با توجه به تاثیر مداخله حل مسیله خانواده محور، کاربست این برنامه آموزشی در محیط خانه و مدرسه برای والدین، مربیان و دانش آموزان آهسته گام با نشانگان داون از اهمیت فراوانی برخوردار است.