تاثیر توانبخشی حرکتی بر تقویت توجه دانش آموزان دیرآموز

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر توانبخشی حرکتی بر تقویت توجه دانش آموزان دیرآموز شهر رشت بود. روش پژوهش آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود و جامعه آماری شامل تمام دانش آموزان دیرآموز 8 تا 12 سال شهر رشت در سال تحصیلی 1400-99 مشغول به تحصیل و حدودا 500 نفر در نظر گرفته شد. نمونه آماری شامل 20 کودک دیرآموز (10 دختر) و (10 پسر) با میانگین بهره هوش 79 که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی انتخاب در دو گروه آزمایش  و گواه جایدهی شدند. برای جمع آوری داده ها از آزمون رایانه ای استروپ ساده SST ، آزمون رایانه ای عملکرد پیوسته (CPT)، آزمون رایانه ای کارت ویسکانسن (WISC) و آزمون تقسیم شده محقق ساخته TEA-Ch  در مراحل قبل و بعد از آموزش استفاده شد. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه، 45 دقیقه ای دو روز در هفته، پروتکل منتخب ادراکی - حرکتی را اجراء کردند و پس از پایان دوره توسط آزمون های توجه مورد بررسی قرار گرفتند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس چندمتغیره (MANCOVA) به وسیله نرم افزار 26-SPSS استفاده شد. سطح معنی داری در کلیه آزمون ها 05/0 در نظر گرفته شده بود. یافته ها نشان داد برنامه های ادراکی - حرکتی بر بهبود توجه دانش آموزان دیرآموز اثر معنی داری دارد. در نتیجه فراهم کردن برنامه های حرکتی در کنار آموزش های سازمان یافته این کودکان برای بهتر شدن مشکلات آن ها پیشنهاد می شود.