تاثیر رژیم های غذایی حاوی مکمل های روی (Zn) و ویتامین E بر نرخ سوخت و ساز و برخی شاخص های رشد ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) در مواجهه با کمبود مزمن اکسیژن محلول در آب

غلظت اکسیژن به عنوان یکی از فراسنجه های فیزیکوشیمیایی آب همواره یکی از عوامل محدود کننده در تولیدات آبزی پروری بوده است. هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی تاثیر استفاده از ویتامین E و روی (Zn) بر نرخ سوخت و ساز و برخی از شاخص های رشد ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) در مواجهه با کمبود مزمن اکسیژن بود. برای این منظور، 495 قطعه ماهی انگشت قد با میانگین وزنی 23/1 ± 38/15 گرم به روش کاملا تصادفی انتخاب، و در دو گروه مستقل تقسیم شدند و با جیره های حاوی مقادیر مختلف ویتامین E و Zn به مدت 8 هفته تغذیه شدند. غلظت ویتامین E و Zn (E:Zn) برابر 0:0، 60:0، 0:20، 60:20 mg/kg برای گروه شاهد (C1-C4) و 0:0، 60:0، 0:20، 60:20، 0:40، 120:0 و 120:40 mg/kg جیره برای گروه تیمار (T1-T7) بود. تمام شاخص های فیزیکوشیمیایی آب بجز اکسیژن برای هر دو گروه شاهد و تیمار یکسان بود. غلظت اکسیژن برای گروه شاهد و تیمار به ترتیب 43/0 ± 7/8 و 38/ 0 ± 1/4 میلی گرم در لیتر بود. نرخ سوخت و ساز و فراسنجه های رشد در پایان دوره ارزیابی شد. تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که کمبود مزمن اکسیژن منجر به کاهش معنی دار شاخص های رشد از قبیل وزن نهایی و درازای بدن شد (05/0>p). هم چنین، سطح نرخ سوخت و ساز پایه ماهی و بیشینه نرخ سوخت و ساز ماهی، دامنه یا افق سوخت و ساز هوازی ماهی در شرایط کمبود اکسیژن به شکل معنی دار کمتر از گروه شاهد بود (05/0>p). با وجود این، استفاده از مکمل های خوراکی مورد اشاره در رژیم غذایی ماهی منجر به بهبود معنی دار شاخص های مورد مطالعه در گروه تیمار شد (05/0>p). نتایج مطالعه حاضر نشان داد که استفاده از مکمل های خوراکی علاوه بر بهبود نرخ سوخت و ساز ماهی در شرایط کمبود مزمن اکسیژن، منجر به افزایش کارایی تغذیه و رشد ماهی در این شرایط می شود که ارتباط مستقیم با بازده تولید تاسیسات آبزی پروری دارد.