تخصیص بهینه فناوری در زیرسامانه پشتیبان حیات با بیشینه قابلیت اطمینان

در مقاله حاضر یک روش هوشمند برای انتخاب فناوری از میان مجموعه ای معلوم از فناوری های با هدف بیشینه سازی قابلیت اطمینان زیر سامانه پشتیبان حیات ارایه می شود. این رویکرد بر مد ل سازی مسیله تخصیص بهینه به صورت بهینه سازی ترکیباتی و حل آن به روش بهینه سازی وال متکی است. به این منظور، لازم است تا تغییراتی بر این روش اعمال شود تا از قابلیت پذیرش قیود بودجه جرمی، توانی و حجمی و نیز پذیرش متغیرهای دودویی برخوردار شود. روش پیشنهادی پس از صحه گذاری بر یک مسیله نمونه، اجرا شده و نتایج نشان می دهد که روش پایدار است و به ترکیبی از فناوری ها با قابلیت اطمینان بیشینه ضمن رعایت قیود مسیله منجر می شود.