روابط هسته ای ایران و فرانسه در دوره حکومت والری ژیسکاردستن (1357-1353ش.)

روابط ایران و فرانسه در دوره ریاست جمهوری والری ژیسکاردستن در زمینه های گوناگون سیاسی، فرهنگی، نظامی و اقتصادی گسترش یافت. بر اساس سیاست ژیسکاردستن، به منظور مبارزه با چالش های اقتصادی پس از جنگ اعراب و اسراییل و تبعات منفی بحران نفتی، صنایع فرانسه سهم بیشتری از بازار گسترده ایران را جستجو می کردند. روابط تنگاتنگ در صنعت نوپای هسته ای ایران، بخش مهمی از این مراودات را پوشش می داد و تحویل نیروگاه های هسته ای با ظرفیت پنج هزار مگاوات نیز بخشی از همکاری ها بود. ارزش برخی از این تاسیسات  از جمله نیروگاه اتمی دارخوین بیش از یک میلیارد و دویست میلیون دلار تخمین زده می شد. ده ها شرکت فرانسوی در تخصص های مرتبط با نیروگاه های هسته ای در ایران فعالیت می کردند و آموزش نیروی انسانی مورد نیاز نیروگاه های اتمی ایران در فرانسه انجام می گرفت. دولت ایران نیز با پرداخت هزینه سنگین، در شرکت های غنی سازی اورانیوم در فرانسه سهیم بود. تلاش های ایران برای تضمین دریافت سوخت نیروگاه های اتمی خود، موجب خرید بخشی از سهام شرکت های تهیه سوخت کورودیف و یورودیف فرانسه گردید. هدف از این پژوهش، بررسی نقش دولت فرانسه عصر والری ژیسکاردستن در برنامه اتمی ایران طی دهه 50 شمسی است. پرسش این است که روابط هسته ای ایران با فرانسه در دوره ریاست جمهوری ژیسکاردستن چگونه بوده است؟ در پایان، نویسنده نتیجه می گیرد که عصر ریاست جمهوری ژیسکاردستن نقطه عطفی در گسترش همه جانبه روابط دو کشور به ویژه در زمینه همکاری های صلح آمیز اتمی بوده است.