بررسی رابطه ویژگی های شخصیتی، سبک های تنظیم هیجان و باورهای دینی با میزان اضطراب ویروس کرونا

هدف از این پژوهش بررسی رابطه ویژگی های شخصیتی، سبک های تنظیم هیجان و باورهای دینی با میزان اضطراب ویروس کرونا در افراد 40-25 سال شهر تهران بود. روش پژوهش حاضر زمینه یابی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش را تمامی افراد 40-25 سال شهر تهران در سال 99 تشکیل دادند. از بین جامعه آماری 420 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت اینترنتی به پرسشنامه های پژوهش پاسخ دادند. به منظور جمع آوری داده های پژوهش از پرسشنامه پنج عاملی شخصیتی نیو، راهبردهای تنظیم هیجان گارنفسکی، پرسشنامه عمل به باورهای دینی (معبد) و مقیاس اضطراب بیماری کرونا (علیپور، 98) استفاده شد. داده های پژوهش با استفاده رگرسیون چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

نتایج حاکی از رابطه منفی ویژگی های شخصیتی (برون گرایی، انعطاف پذیری، توافق پذیری و مسیولیت پذیری)، سبک های سازگارانه تنظیم هیجان و باورهای دینی با اضطراب ویروس کرونا بود. همچنین نتایج نشان داد که بین عامل روان رنجوری و سبک های ناسازگارانه تنظیم هیجان با میزان اضطراب ویروس کرونا رابطه مثبت معناداری وجود دارد (P<0/05).

با توجه به یافته های حاصل از این پژوهش می توان گفت: بین ویژگی های شخصیتی (به جزء روان رنجوری)، سبک سازگارانه تنظیم هیجان و داشتن باورهای دینی با کاهش اضطراب حاصل از ویروس کرونا رابطه منفی معناداری وجود دارد.