پیامدهای آسیب زای تسریع در تربیت دینی

مطالعات اخیر در قلمرو روان شناسی تحولی به وضوح نشان می دهد تمامی جنبه ها و ساحت های رشد کودک (جسمی، عقلانی، اجتماعی، عاطفی، اخلاقی و دینی) تابع ساخت های شناختی و الگوهای تحولی است. تحول ایمان و تربیت دینی کودک نیز از مراحل و دوره های مشخصی عبور می کند که می توان متناسب با هریک از مراحل تحول، به آموزش دینی اقدام کرد..
اما، پرسش اصلی این است که مرز بین تحول روانی و تربیت دینی در کودکان کجاست ؟ دانستن اینکه تحول روانی کودک از مراحلی خاص عبور می کند و هریک از مراحل اقتضاهای ویژه ای را به لحاظ روش ، محتوا  و هدف  می طلبد، می تواند به اولیا و مربیان کمک کند که بدانند در هر مرحله از تحول روانی چه انتظاراتی می توانند از کودک داشته باشند و اگر این انتظارات با توانایی ها و قابلیت های کودک انطباق داشته باشد زمینه آشکارگی دین فطری در یک روند طبیعی به دور از تسریع و تاخیر آسیب زا فراهم می شود. زیرا هرگونه زودرسی و یا دیررسی در روند تربیت دینی، موجب اختلال و انحراف در روند شکل گیری حس دینی در کودکان می شود. در این مقاله تلاش شده است ضمن ارایه تصویری از مراحل تحول ایمان در کودک، آسیب های پنهان سرعت بخشی به امر تربیت دینی را با توجه به مراحل رشد در کودک مورد بحث قرار دهد.