نقش میانجی بازخورد موثر استاد در رابطه بین روش های تدریس و انگیزه پیشرفت دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر

بازخورد معلم یا استاد می تواند بر روی فعالیت های تحصیلی یادگیرندگان در بیرون از محیط تحصیلی تاثیرگذار است و می تواند بر انگیزش پیشرفت تحصیلی نقش موثری داشته باشد؛ لذا هدف پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی بازخورد موثر استاد در رابطه بین روش های تدریس و انگیزه پیشرفت دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر بود.

پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. با توجه به جامعه آماری و تحصیل 22250 دانشجو در دانشگاه آزاد اسلامشهر  و بر اساس جدول مورگان نمونه ای به حجم 377 دانشجو و همچنین حضور 1402 نفر از اساتید (هیات علمی و حق التدریس) و بر اساس جدول مورگان 302 استاد با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. در این پژوهش دانشجویان به پرسشنامه های بازخورد موثر و انگیزه پیشرفت و اساتید به پرسشنامه روش های تدریس پاسخ دادند. داده های جمع آوری شده با استفاده از ضرایب همبستگی پیرسون، رگرسیون و تحلیل مسیر تجزیه و تحلیل شد.

تحلیل نتایج نشان داد که نوع بازخورد، ساختار بازخورد و زمان بازخورد با هر 5 سبک تدریس و انگیزه پیشرفت رابطه معناداری وجود دارد و مولفه های نوع بازخود، ساختار بازخورد و زمان بازخورد توانست انگیزش پیشرفت را پیش بینی کند. همچنین سبک تدریس تخصصی، سبک تدریس اقتدار رسمی و سبک تدریس مدل شخصی قادر به پیش بینی انگیزش شغلی در دانشجویان بودند.

نتایج نشان داد در تحلیل مسیر اثر مستقیم نوع بازخورد، ساختار بازخورد و زمان بازخورد و همچنین سبک تخصصی، سبک اقتدار، سبک تعاملی، سبک شخصی و سبک تسهیل گری بر انگیزه پیشرفت در سطح 01/0 معنادار بود.