بررسی اثربخشی درمان خودشفقتی بر خودکنترلی و ابراز وجود دانش آموزان دختر دارای رفتارهای خودآسیب رسان

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان خودشفقتی بر خودکنترلی و ابراز وجود دانش آموزان دختر دارای رفتارهای خودآسیب رسان ارجاع داده شده به مرکز مشاوره ناحیه 3 شهرستان اهواز بود. بر این اساس، چهار دانش آموز با روش نمونه گیری هدفمند و بر اساس ملاک های ورود و خروج انتخاب شدند. در این پژوهش از طرح آزمایشی تک موردی از نوع خط پایه چندگانه استفاده شد. درمان خودشفقتی طی 10 جلسه اجرا و آزمودنی ها در سه مرحله خط پایه، درمان و پیگیری به پرسشنامه های خودکنترلی تانجنی و همکاران (Tangney, 2004) و ابراز وجود هرزبرگر و همکاران  Herzberger et al., 1984 پاسخ دادند. داده ها به روش ترسیم دیداری، شاخص تغییر پایا (RCI) و فرمول درصد بهبودی تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد که درمان خودشفقتی باعث افزایش خودکنترلی و ابراز وجود دانش آموزان دختر شد. با توجه به نتایج بدست آمده توصیه می شود مشاوران مدارس از این روش برای ارتقای خودکنترلی و ابراز وجود دانش آموزان دارای رفتارهای خود آسیب رسان استفاده نمایند.