پیش نگری تغییرات بارش و دمای ایستگاه سینوپتیک تبریز طی دوره 2100 - 2020

موضوع گرمایش زمین، تغییر اقلیم و خشکسالی از چالش های مهم حال حاضر جهان به شمار می آیندکه می توانند باعث وقوع نوسانات گسترده در شرایط آب و هوایی کره زمین شوند. مناطقی با اقلیم مدیترانه ای و نیمه خشک وابستگی زیادی به میزان دما و بارش داشته و در نتیجه در برابر تغییر اقلیم دچار ناهنجاری می گردند. ایران از جمله کشورهای واقع در مناطق نیمه خشک و خشک جهان است که نسبت به تغییر اقلیم حساسیت بیشتری را نشان می‏دهد. گرمایش جهانی ناشی از افزایش غلظت گازهای گلخانه ای و تغییر کاربری اراضی موجب تغییرات آشکاری در فراسنج های اقلیمی ایران از جمله افزایش دما، کاهش بارش و افزایش فراوانی رخداد پدیده‏های مخرب جوی-اقلیمی در کشور شده است. این تحقیق با هدف آشکارسازی تغییرات آتی دما و بارش حوضه آبخیز لیقوان اجرا شده است. برای این منظور، از ریز مقیاسسازی نمایی آماری مدل SDSM و مدل CanESM2 تحت سناریوهای تغییر اقلیم RCP2.6، RCP4.5 و RCP8.5 بر روی داده های بلندمدت ایستگاه سینوپتیک تبریز(1951-2020) استفاده شده است. نتایج نشان داد که در چهار دوره 20 ساله(2020-2100) و بر اساس سه سناریوی موجود، دما افزایشی و بارش کاهشی خواهد بود. این افزایش دما برای حداقل دما گاها تا 14.35 درجه سانتیگراد (ماه ژانویه با سناریوی RCP8.5 و دوره زمانی) 2100-2081) خواهد بود. بررسی وضعیت بارش در چهار دوره و سه سناریو نشان می دهد میزان بارش در ماه های اکتبر، نوامبر، دسامبر و آوریل افزایشی و در بقیه ماه ها کاهشی خواهد بود.