ارائه یک مدل ریاضی برای بهینه سازی شکل ظاهری ایزولاتورهای پلیمری با هدف کمینه نمودن جریان نشتی آنها در شرایط آلودگی و رطوبت

ایزولاتورهای قابل نصب در فضاهای آزاد معمولا در معرض آلودگی هوا و شرایط سخت جوی می باشند. بنابراین مطالعه مشخصات تخلیه ای آنها در چنین شرایطی الزامی است. بهنیه سازی پارامترهای پوسته ایزولاتورهای پلیمری باهدف کمینه نمودن جریان نشتی و شدت میدان الکتریکی موضوع این مقاله است. در جهت رسیدن به این هدف از یک مدل ریاضی ساده استفاده شده و نتایج حاصل از حل آن با خروجی های بعضی تست های آزمایشگاهی در مورد پارامترهای موثر در شکل ظاهری ایزولاتورهای پلیمری مقایسه شده اند. به طور ویژه مقادیر بهینه برای فاصله بین کلاهک ها، زاویه آنها، و نسبت بین شعاع آویختگی به فاصله بین چترک ها مورد بررسی قرارگرفته اند. برای طرح مساله به طور مشخص ابتدا تابع هدفی با استفاده از یک نمونه برش عمودی (پروفایل) از یک ایزولاتورپلیمری موجود در منابع معتبر مشخص گردید. سپس با لحاظ نمودن توصیه های استاندارد IEC، محدودیت های لازم نیز اضافه شد. پس از استخراج بهترین جواب ها، در نهایت نیز از یک شبیه سازی کامپیوتری بر مبنای روش المان محدود "FEM" برای نشان دادن میزان کاهش جریان نشتی و شدت میدان الکتریکی ناشی از کاربرد طرح پیشنهادی استفاده گردید.