ارتباط بین اختلالات اسکلتی عضلانی و سندروم متقاطع فوقانی با مدت زمان آموزش مجازی معلمان در پاندمی کووید19

با شیوع کووید19، محدودیتهایی برای افراد در مشاغل مختلف بوجود آمد. از جمله معلمان که برای تدریس درفضای مجازی، مجبور به استفاده طولانی مدت از تلفن همراه شدند که موجب افزایش دردهای اسکلتی- عضلانی و ناهنجاری های وضعیتی،  به ویژه سندروم متقاطع فوقانی شد. هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین اختلات اسکلتی- عضلانی و سندروم متقاطع فوقانی با مدت زمان آموزش مجازی معلمان و شاخص توده بدنی در پاندمی کووید 19 است .

در این مطالعه 40 نفر از دبیران زن با آموزش در فضای مجازی به صورت داوطلبانه انتخاب و ارزیابی شدند. بعد از ثبت مدت زمان استفاده از ابزارهای آموزش از جمله تلفن همراه و لپتاپ، برای تعیین میزان شیوع اختلالات اسکلتی_عضلانی از پرسشنامه نوردیک استفاده شد. زاویه های سر به جلو و شانه گرد با فوتوگرافی و زاویه کایفوز با خط کش منعطف اندازه گیری شد. تجزیه وتحلیل داده ها در نرم افزار SPSS نسخه 27 در سطح معناداری 05 / P≥0 استفاده شد .

نتایج نشان داد که بین ناهنجاری کایفوز با مدت زمان استفاده از تلفن همراه ارتباط معناداری وجود دارد (600/r=0). بین مدت زمان استفاده از رسانه های اجتماعی با ناهنجاری سر به جلو رابطه معناداری یافت شد (429/r=0) بین مدت زمان استفاده از تلفن همراه با شانه گرد رابطه مثبت معناداری دیده شد (339 /r=0) علاوه براین بین مدت زمان استفاده از رسانه های اجتماعی با درد و اختلال در نواحی گردن (592/r=0)،  شانه (388/r=0)، کمر (568/r=0) و فوقانی پشت (691/r=0) ، و مچ دست (158/r=0) رابطه مثبت معنادار یافت شد. اما بین کایفوزیس و سر به جلو و شانه گرد و اختلالات اسکلتی- عضلانی با BMI ارتباط معناداری پیدا نشد.

آموزش مجازی، موجب اختلات اسکلتی- عضلانی و ناهنجاری های وضعیتی می شود، به طوریکه افزایش مدت زمان استفاده از فضای مجازی، با افزایش ناهنجاریها و درد همراه است.