بررسی رابطه بین نحوه استفاده و نوع راهبردهای ارتباطی و مهارت زبانی فراگیران ایرانی

منظور از راهبردهای ارتباطی تلاش های اصولی و منظم طرف گفتگو برای اظهار معنی و منظور در زبان مقصد در شرایطی که فرد دسترسی به کلمه یا نکته دستوری مورد نظر ندارد می باشد.بر اساس این رویکرد،راهبردهای ارتباطی به عنوان ابزاری برای جبران نواقص زبانی برای یادگیرندگان زبان دوم یا زبان خارجی به شمار می ایند.براساس چارچوب مفهومی این مقاله گزارشی از تحقیقی است که در دانشگاه تربیت معلم آذربایجان بر روی دانشجویان رشته زبان و ادبیات انگلیسی انجام پذیرفت.هدف اصلی از این تحقیق جستجوی رابطه بین نحوه استفاده شرکت کنندگان از راهکارهای ارتباطی در حل مشکلات ارتباطی و مهارت زبانی آنان بود.اطلاعات مورد نیاز این تحقیق از طریق مصاحبه یک به یک زبان آموزان و تجزیه و تحلیل کمی و کیفی آن انجام پذیرفت نتایج به دست آمده حاکی از این امر بود که تعداد راهبردهای ارتباطی استفاده شده توسط کاربران بر اساس مهارت زبانی آن ها متفاوت بود.این امر بدین معنی است زبان آموزانی که مهارت زبانی پایین تری داشتند بیشتر از زبان آموزان متوسط و سطح بالا از راهکار های ارتباطی استفاده می کنند.نوع راهبردهای ارتباطی استفاده شده نیزبر اساس مهارت زبانی زبان آموزان نیز متفاوت بود.بر اساس این تحقیق زبان آموزان سطح بالا بیشتر از راهبردهایی استفاده می کنند که مهارت زبان مقصد را می طلبد و این در حالیست که زبان آموزان سطح متوسط و پایین بیشتر از راهبردهایی که بسته به مهارت زبان اول دارد،استفاده می نمایند.