تاثیر شرایط اولیه خاک و محیط گیرش بر مقاومت کششی خاک ماسه ‏ای بهسازی شده با صمغ فارسی

مقاومت کششی مناسب یکی از پارامتر های مهم در خاک های معرض تنش کششی به شمار می‏آید. در سالیان اخیر برای کنترل ترک و افزایش قابلیت کششی خاک از مواد بایوپلیمری استفاده وسیعی صورت گرفته است. در این مطالعه آزمایشگاهی قابلیت کششی ماسه بهسازی‏شده با صمغ فارسی مورد بررسی قرار گرفته‏است. بدین منظور تاثیر پارامتر های تراکم اولیه خاک، شیوه اختلاط مواد با یکدیگر، دما و رطوبت محل گیرش و زمان گیرش بر مقاومت کششی نمونه‏های بهسازی‏شده توسط آزمایش کشش غیر‏مستقیم ارزیابی گردید. پس از بررسی نتایج مشخص گردید که اضافه کردن محلول یکنواخت صمغ-آب (شامل 2% وزنی صمغ و 16% وزنی آب نسبت به وزن خاک خشک) به خاک خشک بهترین شیوه اختلاطی و تراکم اولیه نسبی 50% برای خاک، تراکم بهینه برای کسب بیشترین مقاومت کششی بوده است. همچنین ارتباط مستقیمی بین افزایش دما و کاهش رطوبت با افزایش مقاومت کششی برقرار است به طوری که با افزایش دمای محل گیرش از 25 درجه در اتاق به 50 درجه در گرمکن و کاهش رطوبت نسبی محیط گیرش از هفتاد به پانزده و سپس به صفر درصد، مقاومت کششی حداکثر به ترتیب از 154 به 270 و 442 کیلوپاسکال افزایش پیدا می‏کند.