جایگاه هنر مقدس در تربیت عصر نوین

در دورانی که چهره عالم تک بعدی تصویر شده، نگرش های مادی گرایانه پرورش یافته و موجب تقدس زدایی از عالم گشته است، همچنین دینی که طریق صحیح زیستن را می آموزد، اکنون در شرایط مدرنیته جلوه ای غیرجذاب به خود گرفته است، سنت گرایی درصدد است چهره حقیقی از عالم را به واسطه هنر بنمایاند و حقایق دین را که به تاریکی گراییده اند احیا کند. پژوهش حاضر این پرسش ها را بررسی می کند: در حالی که در شرایط جامعه مدرن که بیشتر شیون آن، از جمله تعلیم وتربیت و هنر، برآمده و متاثر از ارزش های مدرن است، اندیشه و عمل سنت گرایی به چه دلایلی باید احیا شود؟ سنت گرایی چه اهداف و روش های تربیتی را پیش روی ما می نهد؟ روش پژوهش، استنتاج و استنباط از محتوای آثار سنت گرایی است. هدف های تربیتی برگرفته از سنت گرایی به شرح زیر قابل بیان هستند: رفع شکاف های درونی، هماهنگی و تعادل جهان بیرون و درون، بازیابی کارکرد صحیح ابعاد وجودی، پرورش اخلاق مابعدالطبیعی، بازگرداندن حس تقدس به اشیاء، تعالی از درون، و صلح با خویشتن. در خصوص روش های تربیتی این موارد قابل ذکرند: آموزش چگونگی تفکر و در نتیجه تغییر در پندار، گفتار و رفتار؛ تعلیم حکمت؛ باطنی گری، نیایش و استفاده از ابزار هنری. از نتایج پژوهش می توان به موارد ذیل اشاره کرد: رهایی از تزاحم آراء و آمال و تفرقه افکار و در نتیجه رهایی از بی هویتی؛ جلب و جذب نظر انسان به مراتب و لایه های زیبایی های عالم؛ ارایه تفسیری زیباتر از دین؛ بیان و انتقال حقیقت یا انعکاس قدسی؛ فراخوان به وحدت؛ شکل گیری شاکله قدسی.