اعتقاد مقدادبن عمرو به حقانیت و خلافت بلافصل امام علی (علیه السلام)

پرسش از خاستگاه مذهب تشیع و سابقه آن در دین اسلام موردتوجه جامعه امروز نیز هست. تحلیل وسیع و مبنایی و جامع این وضعیت و یافتن ریشه ها و علت های آن حیاتی و ضروری است. با مراجعه به کتب تاریخی فریقین و معرفی برخی از چهره های صدر اسلام و یاران پیامبر (ص) می توان پاسخی هرچند کوتاه، اما کافی فراهم کرد. از نظر نگارنده این مقاله ابن تیمیه یکی از افراد مشهور در تاریخ است که برای انکار اعتقاد به خلافت بلافصل امام علی (ع) شگردهای گوناگونی را به کار برده است. در این نوشتار ابتدا یکی از عبارات وی بررسی شده و سپس بنا به منابع تاریخی اهل سنت درمی یابیم که از میان شخصیت های شاخص صدر اسلام افرادی بودند که بر برتری و حقانیت و وصایت بلافصل امام علی (ع) اعتقاد داشتند؛ از جمله آن ها مقدادبن عمرو است که او را از پیش گامان پذیرش اسلام نام برده اند. او آزار و اذیت های قریش را تحمل کرد و برای حفظ دین، ابتدا به حبشه و سپس به مدینه هجرت کرد. همراهی و تبعیت او از رسول خدا (ص) بیانگر ایمان راسخ اوست. پس از رحلت نبی خاتم (ص) نیز، در حوادث سقیفه و شورای شش نفره، باصراحت اعتقاد خویش را بیان و از حق دفاع کرد.