طراحی یک سامانه دارورسان مبتنی بر گرافن اکسید پیوندخورده با پلیمر برای کورکومین: بهینه سازی با RSM و مطالعه سمیت سلولی

در این پژوهش، بیونانوکامپوزیت گرافن اکسید پیوندخورده با یک پلیمر مشتق از سلولز طبیعی (CCG) تهیه شد و کارایی آن به عنوان یک حامل هدفمند برای بارگذاری داروی ضدسرطان کورکومین مورد مطالعه قرار گرفت. ویژگی های سطحی و ساختاری CCG با آنالیزهای FESEM، BET، و FTIR بررسی شد. روش سطح پاسخ (RSM) و طرح کامپوزیت مرکزی برای بهینه سازی عوامل موثر شامل pH، زمان تماس، و غلظت اولیه دارو بر درصد جذب دارو روی کامپوزیت استفاده شد. نتایج حاصل از طراحی کامپوزیت مرکزی نشان داد که یک مدل درجه دوم با ضریب تعیین 9845/0 و 0001/0 > p برای برازش داده های تجربی مناسب است و بیشینه جذب (70 درصد) در شرایط 6 = pH، زمان تماس 60 دقیقه و غلظت اولیه 20 میلی گرم بر لیتر پیش بینی شد. درصد رهایش دارو از نانوحامل CUR@CCG در6/5 = pH به میزان چشمگیری بیش از 4/7 = pH بود که نشان دهنده اثربخشی سامانه در محیط سلول سرطانی است. اثر سمیت سلولی CUR، CCG، و CUR@CCG روی دو رده سلولی سالم (MCF 10A) و سرطانی (MDA-MB 231) پستان به روش MTT بررسی شد. اثر سمیت سلولی CUR@CCG در غلظت 96 میکروگرم بر میلی لیتر و در زمان 24 ساعت بر سلول های MDA-MB 231، در حدود 45 درصد و کمی کمتر از CUR آزاد (50 درصد) بود. بر اساس نتایج حاصل، بیونانوکامپوزیت CCG می تواند به عنوان یک نانوحامل زیست سازگار و هدفمند برای داروی ضد سرطان CUR مورد استفاده قرار گیرد.