الگوی بهبود کیفیت آموزش کارکنان (مطالعه موردی: سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران)

پژوهش حاضر به روش تحلیل محتوای کیفی و  با مشارکت مدیران و خبرگان و صاحبنظران حوزه آموزش و رسانه بود که با روش نمونه گیری هدفمند از نوع موارد مطلوب انتخاب شدند. اشباع نظری شاخص کفایت داده ها  پس از مصاحبه نیمه ساختار یافته با 17 نفر از مشارکت کنندگان به دست آمد. شیوه ی تجزیه و تحلیل داده ها، تحلیل محتوا با رویکرد استقرایی بود. پس از چندین مصاحبه، مدل اولیه ناشی از کد گذاری ها و تحلیل ها حاصل شد و  پس از تبدیل داده های حاصل از ابزارهای مورد نظر به یافته های متنی، به مقوله بندی داده ها پرداخته شد.  یافته ها نشان داد چارچوب الگوی بهبود کیفیت آموزش کارکنان دارای 33 عامل (نیازسنجی آموزشی، مدیران سازمان، فراگیران، هدفگذاری، محتوای دوره، مدرسان، نیروی انسانی در آموزش، امکانات و تجهیزات، بازخورد نتایج ارزشیابی دوره های قبلی، منابع مالی و بودجه، فضای رقابتی، انطباق نظام آموزش و استراتژی راهبردی سازمان)، (برنامه ریزی دوره های آموزشی، برنامه ریزی درسی آموزش بزرگسالان، فرهنگ سازمانی، توانمندی های مدرس در اجرا، مطالعه فراگیران، تطابق داشتن فرایند آموزشی با استانداردها، ارزشیابی، قوانین و مقررات آموزشی، نقش مدیران در فرایند آموزشی، رفتار فراگیران، عامل فرهنگی و اجتماعی، فرایند یاددهی- یادگیری، خدمات عمومی، سیمای سازمان)، (فردی - آموزشی- سازمانی)، (فردی - سازمانی - فراسازمانی) است. 155 ملاک و 910  نشانگر متناسب با ویژگی های نظام آموزش کارکنان شناسایی و در نهایت الگوی پیشنهادی بهبود کیفیت آموزشی کارکنان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران در مراحل درونداد، فرایند، برون داد و پیامد معرفی شد.