اولویت بندی مشکلات فرایند نظام جامع آموزش گردشگری ایران از دیدگاه کارآفرینی

نظام آموزش گردشگری برای پیوند با کارآفرینی جهت ارایه نقش خود در پاسخگویی به نیازهای ذینفعان، نیازمند تعامل با آن ها به عنوان یک سیستم سرشار از بازیگران با منافع متفاوت است. در صورتی که این تعامل دچار کاستی گردد، توانایی فرایند این نظام در جهت تامین نیازهای دینفعان با مشکل روبرو می گردد. پیشگیری از چنین وضعیتی، مستلزم برنامه ریزی برای تقویت ارتباط متقابل بازیگران این نظام با یکدیگر و حل مشکلات آن ها است. بر این مبنا هدف از پژوهش حاضر، دستیابی به مهم ترین مشکلات فرایند این نظام در ایران در زمینه کارآفرینی از دیدگاه بازیگران این حوزه است. پژوهش حاضر به لحاظ هدف ، کاربردی و از نظر روش، کیفی-کمی است. در قسمت کیفی پژوهش تعداد 177 مصاحبه نیمه ساختاریافته با کارشناسان سازمان های سیستم عرضه و تقاضای آموزش گردشگری ایران انجام شده است که نتایج این مصاحبه ها، تحلیل مضمون شده و به عنوان ورودی قسمت کمی پژوهش در نظر گرفته شده است. پایایی سوالات بسته در مصاحبه نیمه ساختاریافته با استفاده از نرم افزار ‏SPSS‏ و ضریب آلفای کرونباخ، 78/0 محاسبه گردید. در قسمت کمی پژوهش، مضامین ورودی وارد نرم افزار تحلیل شبکه های اجتماعی -گفی- شده و از شاخص های مستخرج از نرم افزار، جهت تحلیل وضعیت نظام جامع آموزش گردشگری ایران استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد مطابق با شاخص های تحلیل شبکه های اجتماعی، حوزه موضوعی «مشکلات  آکادمیک» با درجه بالایی از ورودی وزن دار، بیشترین امتیاز حوزه های موضوعی را به خود اختصاص داده و دارای مهم ترین مشکلات از دیدگاه بازیگران می باشد. چهار حوزه موضوعی دیگر مشکلات شامل روابط سازمانی، نگاه سیستمی، بخش خصوصی و زیرساخت، در درجه بعدی اولویت قرار گرفته اند. عدم تطابق بین آموزش های آکادمیک و اجرا در حوزه گردشگری، دارای بیشترین مرکزیت درجه ورودی در حوزه موضوعی «مشکلات آکادمیک» است که نشانگر مرکزی تر بودن آن است.