بررسی قواعد تقیه و نفی سبیل در روابط ایران با دیگر کشورها برای دستیابی به انرژی های جدید

امروزه بینش های متفاوتی در گستره روابط بین کشورها وجود دارد. شاید بتوان روابط بین الملل و تبیین مقررات و قوانین بین کشو رها را به صورت وسیع کنونی، به زمان بعد از جنگ های جهانی برگرداند. ظهور شریعت اسلام و به تبع آن قوانین قرآن در اواخر قرن ششم میلادی در عربستان، اثر شگرفی بر تمدن جهان داشته است. امروز که شیعیان به خواست خدا حکومتی مقتدر دارند، عالمان و متخصصان علم فقه و حقوق، موظفند با قواعد فقهی و حقوقی موجود، ارتباط شایسته ای با کشورهای دیگر با حفظ عزت اسلام و مسلمین برقرار کنند. این پژوهش، با بررسی جداگانه قواعد فقهی تقیه و نفی سبیل، بازتاب آن را بر روابط سیاسی در جهت ارتقای کشور ایران و دستیابی به انرژی های جدید بر طبق فتاوای فقهای معاصر تحلیل می کند. همچنین چگونگی رعایت مصلحت و عزت مسلمانان طبق قاعده نفی سبیل و تقیه دیپلماتیک با کشورهایی مانند چین و روسیه که دارای وجهه سیاسی بین المللی هستند و نیز بحث جدید فقه هسته ای در تطابق با قاعده نفی سبیل و نظر رهبری درباره داشتن انرژی هسته ای را بررسی می کند. در این نوشتار، از روش های تحلیلی با ابزار کتابخانه ای استفاده شده است.