ارزیابی کارکردهای میانجیگری نوآوری در صنعت فضایی ایران: کاربست نقشه شناخت فازی برای بررسی شبکه ارتباطی میان کارکردهای میانجیگری

بازیگران یک صنعت اگر به خوبی با هم تعامل داشته و با انجام فعالیت های میانجیگری متناسب با جایگاه خود در صنعت، موانع نوآوری و رشد صنعت را برطرف نمایند، می توانند در تکامل صنعت نقش اساسی ایفا نمایند. در این پژوهش به مطالعه و ارزیابی پدیده میانجیگری نوآوری در صنعت فضایی ایران می پردازیم. سنجش تکامل صنعت فضایی از نگاه میانجیگری بازیگران امری کیفی است و نمی توان کارکردهای میانجیگری را به راحتی تبدیل به مقادیر کمی نمود. در این مقاله با ارایه مدل نقشه شناخت فازی[1]، به عنوان مکانیزمی برای بررسی نوع و میزان تاثیر کارکردهای میانجیگری بر شبکه نوآوری در صنعت، به بررسی نحوه تعامل کارکردهای میانجیگری با یکدیگر و میزان اثر آنها بر تکامل شبکه نوآوری صنعت فضایی پرداختیم. لذا بر اساس ادبیات موضوعی و طی فرآیندی تعاملی با متخصصین و خبرگان صنعتی، کارکردهای میانجیگری در شبکه نوآوری صنعت استخراج و با استفاده از نظر آنها، کارکردهای اصلی در صنعت مشخص شدند. نقشه شناخت فازی در این پژوهش در دو سطح توسط خبرگان صنعتی دسته بندی گردید. نتایج نشان داد که با وجود فعالیت های میانجیگری نوآوری در صنعت، همچنان نیاز به بهبود این فعالیت ها مشهود است. لازم است که توجه بیشتری به کارکردهای میانجیگری «بهینه سازی ارتباطات»، «فراهم نمودن منابع شبکه سازی»، «مشاوره و آموزش به بازیگران» و «مدیریت فرآیند نوآوری» شود. مشروعیت بخشی به تعداد زیادی از بازیگران تاثیر منفی بر حل تعارضات بین بازیگران فعال در شبکه نوآوری دارد و به تبع آن منجر به ضعف در حمایت از مالکیت فکری گردیده است. علاوه بر این لازم است که به فرآیند گردش بیشتر اطلاعات در سطح شبکه نوآوری در صنعت در راستای حمایت از فرآیند نوآوری بین بازیگران توجه بیشتری گردد.