علائم و نشانه های اختلال دستگاه عصبی مرکزی ناشی از تکنیک هدینگ فوتبال

بازیکنان فوتبال طی مهارت هدینگ، با سر محافظت نشده به طور ارادی به توپ ضربه می زنند. هدینگ می تواند منجر به طیف گسترده ای از اختلالات دستگاه عصبی شود. تحقیق حاضر با هدف بررسی نشانه های اختلال دستگاه عصبی مرکزی ناشی از هدینگ انجام شده است. از پرسشنامه شمارش تعداد هد (نسخه دو هفته ای) برای شمارش تعداد هدینگ استفاده شد. گزارش 52 فوتبالیست (30 فوتبالیست رده سنی امید با میانگین سنی 1/10±19/1 و میانگین سابقه 1/03±4/37 سال و 22 فوتبالیست بازنشسته با میانگین سنی 1/22±44/59 و میانگین سابقه 1/18±18/14 سال) با هم مقایسه شد. در مجموع 16660 جلسه مواجهه در سال (جلسه تمرین و مسابقه)، 89384 هد و 249 ضربه منجر به بروز نشانه های اختلال سیستم عصبی مرکزی (CNS) مشاهده شد. نتایج، بیانگر نرخ وقوع 90/62 هد در هر 1000 ساعت مواجهه بود. مدافعین بیشترین تعداد هد را گزارش دادند. تعداد هد در سال در پست های مختلف بازی اختلاف معنی داری نداشت (0/698=P). نسبت وقوع برخورد های منجر به بروز علایم 0/55 در مسابقه و 0/45 در تمرین (0/82 با شدت خفیف و 0/18 با شدت متوسط و بالاتر) بود. بازنشسته ها بیشتر در مسابقه و امید ها بیشتر در تمرین این علایم را تجربه کرده اند. وقوع ضربات ناشی از علل غیرهدینگ بین فوتبالیست های امید و بازنشسته اختلاف معنی دار داشت (0/000=P). نتایج نشان داد که نرخ وقوع تکنیک هد در فوتبالیست های ایرانی بالا است. تخمین زده می شود که فوتبالیست های ایرانی بیش از حد تعریف شده برای بروز کانکاشن هد بزنند. بنابراین، نیاز به اجرای دستورالعمل های محدود کننده در فوتبالیست های رده های سنی پایین پیشنهاد می شود.