بررسی تجارب زیسته سالمندان از سازگاری با آشیانه خالی؛ یک مطالعه پدیدارشناسی

این پژوهش با هدف بررسی تجارب زیسته سالمندان از آشیانه انجام شد. این پژوهش از نوع کیفی و با استفاده از روش پدیدارشناسی انجام شد و شرکت کنندگان با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند، انتخاب شدند. فرایند نمونه گیری تا رسیدن به اشباع نظری ادامه یافت، به این صورت که درنهایت 17 نفر از سالمندان آشیانه خالی انتخاب و مورد مصاحبه عمیق قرار گرفتند. داده های به دست آمده با استفاده از روش توصیفی کلایزی مورد تحلیل قرار گرفت. واکاوی تجربیات زیسته مصاحبه شوندگان در زمینه چگونگی مواجهه با آشیانه خالی منجر به شناسایی شامل 8 مضمون کلی و 25 مضمون فرعی؛ 1-هشیاری و ارداده به سازگاری (تامل مجدد بر خود و اتکاء به توانمندی های خود)؛ 2-خود مراقبتگری جسمی روانی (انجام فعالیت های مفرح و سلامتی بخش، دریافت خدمات روانشناختی و پرداختن به تمرین های مراقبه)؛ 3-تغییرات نگرشی (تغییر نگرش به جدایی فرزند و پرورش امید دیدار)؛ 4-استراتژی های تنظیم هیجان (پذیرش هیجانات جدایی، ارزیابی مجدد خاطرات، نوشتن روزانه افکار و احساسات، منع نشخوار فکری و الگو گیری از تجربه همتایان)؛ 5-تقویت پیوندهای اجتماعی (عزم بر بهبود ارتباطات، ادراک حمایت شبکه ارتباطی، بهره گیری از حمایت خانواد ه و والدین، شرکت در فعالیت های جمعی و حفظ ارتباط و کسب اطلاع از فرزند)؛ 6-تجربه رشد هدفمند (از سرگیری فعالیت های علمی و فرهنگی، معنایابی مجدد و افزایش سرسختی و تاب آوری)؛ 7-از خود فراروی (توجه به شادی و رضایت فرزند و کمک به فردی با مساله مشابه)؛ 8-تقویت ارتباط معنوی و فعالیت های مذهبی (شکرگزاری و توکل و شرکت در فعالیت های مذهبی و معنوی) بود.