تبیین برنامه ریزی فضاهای شهری دوستدار سالمند، نمونه موردی: محله هزار جریب

از گذشته تا کنون قشر سالمندان بخش حساس و آسیب پذیر هر جامعه ای را به خود اختصاص می دهد، که می بایست موردتوجه مسیولان شهری قرار گیرد تا بهترین شرایط ازنظر رفاهی و اجتماعی برای آن ها در محیط زندگی شان فراهم گردد. هدف از انجام این پژوهش، ارزیابی فضاهای شهری محله هزارجریب بر مبنای شاخص های شهر دوستدار سالمند در راستای برنامه ریزی جهت برطرف کردن نیازهای سالمندان این محله می باشد. بدین منظور شاخص های شهر دوستدار سالمند که توسط سازمان بهداشت جهانی در 8 مولفه ی فضای باز و ساختمان ها، مسکن، حمل ونقل، مشارکت اجتماعی، احترام و شمول اجتماعی، مشارکت مدنی و اشتغال، ارتباطات و اطلاعات و خدمات سلامت تقسیم می شود که موردبررسی قرارگرفته اند. این مقاله با توجه به ماهیت روش، کمی و ازلحاظ هدف کاربردی و از دسته تحقیقات توصیفی-تحلیلی می باشد که در آن از دو روش اسنادی-کتابخانه ای، میدانی و پیمایشی به گردآوری داده ها پرداخته شده است. جامعه آماری پژوهش، شهروندان 60 سال و بالاتر محله هزارجریب اصفهان می باشد؛ بدین منظور از طریق روش نمونه گیری تصادفی و با استفاده از فرمول کوکران حجم نمونه مشخص شد و تعداد 346 پرسشنامه در اختیار شهروندان قرار گرفت. سپس با استفاده از ابزار spss اطلاعات از پرسشنامه ها استخراج شد. در مرحله بعدی، تحلیل و ارزیابی داده های استخراج شده، از طریق آمار استنباطی مانند آزمونT -تک نمونه ای، T-مستقل ، آزمون همبستگی پیرسون و آزمون فریدمن صورت گرفت. یافته های حاصل از این پژوهش نشان می دهند که به طورکلی وضعیت شاخص های شهر دوستدار سالمند در محله هزارجریب ازنظر سالمندان نامطلوب ارزیابی شده است و از میان شاخص های هشتگانه موردبررسی در پژوهش، تنها سه شاخص فضای باز و ساختمان ها، مسکن و حمل ونقل در وضعیت مطلوبی در محله قرار داشتند؛ هرچند که تا رسیدن به وضعیت ایده آل آن ها فاصله وجود دارد.