اثر تنش خشکی بر فعالیت برخی آنزیم های آنتی اکسیدان و میزان پروتئین های محلول در گیاه آویشن (Thymus vulgaris L.)

آویشن یکی از گیاهان دارویی مهم است که هم بصورت طبیعی در بخش های زیادی از مراتع ایران می روید و هم بصورت وسیعی در ایران و جهان کشت می شود. با توجه به قرار گرفتن کشور ایران در منطقه خشک و نیمه خشک و میزان کم بارندگی در کشور لازم است تحقیقاتی به منظور افزایش تحمل تنش خشکی در گیاهان زراعی و دارویی انجام شود.  تنش خشکی علاوه بر کاهش محصولات زراعی در ایران موجب کاهش میزان تولید و نیز کیفیت گیاهان دارویی نیز می شود. به همین دلیل به منظور بررسی مکانیسم های تحمل تنش خشکی در آویشن و بررسی امکان افزایش تحمل به خشکی در این گیاهان دارویی با ارزش، فعالیت تعدادی از آنزیم های آتی اکسیدان بعنوان یکی از راهکارهای مقابله با تنش خشکی در گیاه آویشن خوراکی (Thymus vulgaris L.)  در یک آزمایش کاملا نصادفی مورد بررسی قرار گرفت. نشاهای آویشن پس از رشد کافی در گلدان های حاوی خاک مناسب تحت تیمار های آبیاری 80% (شاهد)، 60% و 40% ظرفیت زراعی قرار گرفتند. نتایج نشان داد تیمار خشکی اثر معنیداری بر میزان پروتیین های محلول کل و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان داشت. تحت تنش خشکی 60% و بخصوص 40% مقدار پروتیین های محلول کاهش یافت. فعالیت آنزیم کاتالاز تحت تنش خشکی نسبت به شاهد افزایش یافت که بیشترین مقدار آن در تنش 60% بود. فعالیت پراکسیداز تحت تنش خشکی تغییر معنیداری نکرد(60%) یا کاهش یافت (40%). بعنوان نتیجه گیری کلی می توان گفت که یکی از مکانیسم های تحمل تنش خشکی در آویشن افزایش فعالیت برخی از آنزیم های آنتی اکسیدان از جمله کاتالاز می باشد.