اثربخشی درمان گروهی روانشناسی مثبت نگر برتاب آوری و اضطراب مرگ در بین افراد مبتلابه ویروس کرونا

هدف از پژوهش حاضر تعیین تاثیر درمان گروهی روان شناسی مثبت نگر بر تاب آوری و اضطراب مرگ در بین افراد مبتلابه ویروس کرونا بود. این پژوهش ازنظر هدف کاربردی و ازنظر روش شناسی از نوع پژوهش های نیمه از مایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه افراد مبتلابه ویروس کرونا در استان خراسان رضوی شهر مشهد بود. با توجه به جامعه آماری تعداد 30 نفر (هر گروه 15 نفر) به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه گمارده شدند. جهت سنجش متغیرها از ابزار پرسشنامه اضطراب مرگ تمپلر (1970) و تاب آوری کو نور و دیوید سون (2003) استفاده شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS-23 و روش آماری تحلیل کوواریانس تک متغیره (ANCOVA) تجزیه وتحلیل شدند. نتایج نشان داد که آموزش گروهی مبتنی بر مثبت نگری بر تاب آوری با 799/31=F(1,37) و اضطراب مرگ با 467/46=F(1,37) افراد تاثیر داشته است که این مقادیر (0٫01≤p) معنادار بوده است. با توجه به این نتایج می توان گفت درمان روان شناسی مثبت نگر برافزایش تاب آوری و کاهش اضطراب مرگ موثر بوده و می توان از این درمان در جهت افزایش تاب آوری و کاهش اضطراب مرگ در افراد مبتلابه ویروس کرونا استفاده کرد.