اثر‎‎بخشی برنامه آموزشی تنظیم هیجان بر ناگویی هیجانی دانش‎‎آموزان کم‎ شنوا

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش تنظیم هیجان بر ناگویی هیجانی دانش‎آموزان کم‎شنوا بود. روش پژوهش از نوع شبه‎آزمایشی با طرح پیش‎آزمون- پس‎آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری را کلیه دانش‎آموزان کم‎شنوای شهر اصفهان در سال تحصیلی 1402-1401 شامل شدند. نمونه پژوهش شامل 30 دانش‎آموز کم‎شنوای پایه چهارم تا ششم دبستان بود که به روش در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل (در هر گروه 15 نفر) جایگزین شدند. ابزاری که در این پژوهش مورد استفاده قرار گرفت پرسشنامه ناگویی هیجانی تورنتو (TAS)  با خرده مقیاس های دشواری در توصیف احساسات، دشواری در شناسایی احساسات و تفکر عینی بود. گروه آزمایش، در 8 جلسه آموزش برنامه تنظیم هیجان (هفته ای 2 جلسه) شرکت کردند؛ در حالیکه گروه کنترل در این جلسات شرکت نکردند. داده های پژوهش با روش تحلیل کوواریانس تک متغیری و  چندمتغیری در نرم افزار SPSS-26 تحلیل شد. نتایج نشان داد که آموزش تنظیم هیجان بر ناگویی هیجانی (001/0P=)، دشواری در توصیف احساسات (001/0P=) و دشواری در شناسایی احساسات (017/0P=) دانش‎آموزان کم‎شنوا تاثیر معناداری داشت. یافته های این پژوهش اطلاعات مفیدی را در ارتباط با آموزش تنظیم هیجان به این دانش‎آموزان فراهم می کند. بنابراین، روان شناسان و معلمان می توانند از آموزش تنظیم هیجان برای بهبود ناگویی هیجانی کودکان و نوجوانان کم‎شنوا استفاده کنند.