رابطه ی بین حمایت اجتماعی، معنای زندگی و راهبردهای مقابله ای با تاب آوری زنان بی سرپرست شهر ساری

هدف از پژوهش حاضر، رابطه ی بین حمایت اجتماعی، معنای زندگی و راهبردهای مقابله ای با تاب آوری زنان بی سرپرست شهر ساری بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه زنان بی سرپرست مراجعه کننده به اداره بهزیستی شهرستان ساری در طی سال های 1399 تا 1401 بود (638 نفر). حجم نمونه بر اساس جدول کرجسی و مورگان تعداد 240 نمونه برآورد شد. ابزار پژوهش پرسشنامه های حمایت اجتماعی (زیمت و همکاران، 1998)، معنا در زندگی (استیگر و همکاران، 2006)، راهبردهای مقابله ای (اندلر و پارکر، 1990) و تاب آوری (کانر و دیویدسون، 2003) بود که نمونه های پژوهش به آن پاسخ دادند. داده ها توسط نرم افزار آماریSPSS  نسخه 26 توسط آزمون همبستگی پیرسونو رگرسیون چندگانه مورد بررسی قرار گرفت. نتایجنشان داد بین حمایت اجتماعی، معنای زندگی و سبک مقابله ای مساله مدار با تاب آوری ارتباط معنادار و مثبت و بین سبک مقابله ای هیجان مدار و سبکمقابله ای اجتنابی با تاب آوری رابطه معنادار و معکوس برقرار است (05/0>Sig). همچنین نتایج نشان داد که راهبرد مساله دار 431/0، هیجان مدار 324/0-، اجتنابی 313/0-، معنا در زندگی 310/0، و حمایت اجتماعی 260/0،تاب آوری را در زنان بی سرپرست پیش بینی می کند. با توجه به یافته های پژوهش، توجه به افزایش حمایت اجتماعی، معنای زندگی و بکارگیری راهبرد مقابله ای مساله مدار در افزایش تاب آوری زنان بی سرپرست حایز اهمیت است.