جستجوی معنای زندگی در عصر تصویر جهان

پرسش از معنای زندگی انسان مدرن در عصر تصویر جهان دارای اهمیت خاص خوداست، زیرا این عصر ، نمایان گری زمانه ای است که در آن انسان مدرن مناسبات سنتی خود را با نظام عالم برهم زتده و با تکیه بر عقلانیت خودبنیاد خویش، جهان جدیدی را مطابق خواست خود بنا کرده است. در این جهان جدید تصویر شده، هویت و حقیقت همه امور عالم، مانند خدا، جایگاه دیگر اشیاء، واقعیات و  ارزش های مابعدالطبیعی، الهیاتی، اخلاقی و نظایر آنها مطابق فهم و اراده انسان مدرن بازتعریف می گردند. از اوصاف اساسی عصر تصویر جهان می توان به انسان محوری، بی خدایی،  یا ندانم انگاری الهیاتی، علم گرایی، دنیاگرایی، نسبی شدن اخلاق، فراموشی مرگ و راززدایی از عالم اشاره کرد. منتقدان چنین عصری، آن را عصر بی معنایی تمام زندگی انسان می دانند. درحالی که با نظر دقیق تر و توجه به متغیرهای اهمیت هدف، ارزش و کارکرد در معناشناسی معنای زندگی، و تنوع نظریات و رویکردهای جدید درباب معنای زندگی، از جمله طبیعت گرایی و ناطبیعت گرایی، زندگی او معنادار است، اگرچه معنایی موقتی و محدود دارد. البته با نظر به رویکرد فراطبیعت گرایی چنین زندگی ای فاقد معناست که تنها با بازگشت به خدا قابل بازیابی معناست. در این مقاله، ضمن تحلیل ابعاد مختلف عصر تصویر جهان با نظر به اوصاف اساسی آن، تلاش می شود نشان داده شود که معنای دنیوی و موقتی آن تنها با محدود ساختن نگاه انسان به مرزهای دنیای مادی و دلبستگی به نتایج علم و تکنولوژی جدید قابل تصور است، ولی این معنا با معنای حقیقی در نگاه خداباوری فاصله زیادی دارد.