برنامه ریزی توسعه ذخیره سازهای انرژی قابل حمل به منظور بهبود تاب آوری سیستم قدرت

برق رسانی به بارهای الکتریکی حیاتی در تمام شرایط یکی از اهداف مهم پیش روی طراحان و بهره برداران سیستم های قدرت است. از طرفی سیستم های قدرت همواره در معرض حوادث و فجایای مختلف قرار دارند. قابلیت مواجهه با این حوادث و فجایا در سیستم های قدرت با مفهوم تاب آوری مطرح می شود. در این مقاله، بهبود تاب آوری شبکه های توزیع دنبال می شود. به این منظور به توسعه ذخیره سازهای انرژی ثابت و قابل حمل در شبکه های توزیع برای تاب آور نگه داشتن شبکه های توزیع پرداخته شده است. به دلیل اهمیت برق رسانی به بارهای حیاتی، برآورده شدن بارهای حیاتی به عنوان معیار اصلی برآورده شدن معیار تاب آوری در نظر گرفته می شود. مدل پیشنهادی به صورت یک مساله بهینه سازی خطی آمیخته با اعداد صحیح فرمول بندی شده است. حداقل سازی هزینه ها به عنوان تابع هدف و برآورده شدن محدودیت ها، در شرایط نرمال و تاب آور شبکه به عنوان قیود مساله در نظر گرفته شده اند. در این مدل، شبکه توزیع به چند ناحیه مجزا تقسیم شده و برآورده شدن بارهای حیاتی در ناحیه ها به صورت جزیره ای توسط منابع موجود و ذخیره سازهای انرژی دنبال می شود. نتایج مطالعات بر روی شبکه تست، قابلیت ذخیره سازهای قابل حمل به منظور برآورده سازی شرایط تاب آوری شبکه را نشان می دهد.