بررسی قلمرو و گستره قرآن پژوهی مستشرقان (مطالعه موردی آلفورد تی ولچ)

سرعت انتقال اطلاعات در عصر حاضر از یک سو و گستره وسیع مطالعات مستشرقان پیرامون قرآن از سوی دیگر ضرورت تبیین دقیق نظرات و آراء آنان را دوچندان می سازد تا از این رهگذر زمینه نقد و بررسی و رفع نواقص احتمالی آثارشان فراهم گردد. با توجه به اینکه برخی از نواندیشان دینی متاثر از آراء و اندیشه های مستشرقان هستند، بنابراین پاسخگویی عالمانه به این مستشرقان در حقیقت نقد روش این روشنفکران مسلمان نیز می باشد. از این زاویه با عنایت به مرجعیت دایره المعارف اسلام به عنوان معتبرترین منبع اسلام پژوهی در غرب و اینکه آلفورد تی ولچ یکی از شخصیت های بارز در نگارش این اثر علمی است که آرای ویژه ای پیرامون قرآن دارد، تبیین دیدگاه های وی امری ضروری است. ازاین رو در مقاله حاضر به تحلیل زوایای قرآن پژوهی مستشرقان و حوزه های ورود آنها در علوم قرآنی با تاکید بر مطالعات قرآنی آلفورد تی ولچ، می پردازیم. آلفورد تی ولچ، خاورشناس آمریکایی تبار از سال 1965 م. مطالعات خود را به طور ویژه بر روی قرآن متمرکز نمود و مقاله هایی در «دایره المعارف اسلام» درباره قرآن و تاریخ زندگانی پیامبر اسلام به چاپ رسانده است. برخی از نکات ذکرشده در آثار وی، حاکی از عدم شناخت و اطلاع کافی، نسبت به دین اسلام و قرآن است درواقع او درباره قرآن، دارای پیش فرضی خاص است. وی قرآن را به عنوان یک پدیده موردبررسی قرار داده و به جای کاوش در حقانیت و درک نورانیت و بهره مندی از آن، بیشتر در حوزه مصادر قرآن ورود کرده و به مقولاتی چون جمع و تدوین قرآن و سیر تحولات تاریخی و یا بررسی ادبیات کلامی پرداخته و وارد حوزه محتوایی نشده است.