مدل سازی هدایت بهینه و تخلیه ی شبکه ی حمل و نقل شهری در شرایط اضطراری

حوادث و پدیده های طبیعی، معمولا خسارت های وسیع و فاجعه آمیز به بار می آورند. ارزیابی مناطق مختلف پس از بحران، معمولا نشان می دهد که عملکرد نامناسب حین برنامه ریزی و مسیریابی در فرآیند مدیریت بحران و تخلیه اضطراری، منجر به بروز ناهماهنگی و اتلاف زمان و ظرفیت شبکه می گردد. بر این اساس، هدف این پژوهش ارایه ی روشی برای شناسایی مسیرهای تخلیه ی شبکه در زمان کوتاه و به صورت یکپارچه می باشد؛ که منجر به پیشنهاد یک الگوریتم بر مبنای تحلیل شبکه و تعریف کمان ها و گره های امن و متاثر از بحران می گردد. مدل پیشنهادی بهینه سازی جریان در این پژوهش، با استفاده از روش MCNFP، در پی یافتن کوتاه ترین مسیر تخلیه از هر گره به منطقه امن و ارسال بیشینه ی جریان ممکن از طریق این مسیر است. برای کنترل کارایی مدل، 12 شبکه ی کوچک با ترکیب مختلفی از تعداد گره ها و وسایل نقلیه و 10 شبکه ی متوسط با تعداد گره های مختلف و تقاضای مشابه مورد بررسی قرار گرفته و زمان اجرای هر یک از الگوریتم های MCNFP  و مدل پیشنهادی مقایسه شده است. نتایج اجرای هر یک از روش ها نشان داد که زمان تخلیه با افزایش تعداد گره ها و گستردگی و پیچیدگی مسیریابی افزایش می یابد. همچنین در شبکه های محلی و محدود، افزایش تعداد وسایل نقلیه منجر به افزایش زمان تخلیه می شود که حایز اهمیت است. در حالت کلی، نتایج تمام تحلیل ها حاکی از سرعت مطلوب و بالای الگوریتم پیشنهادی در تخلیه ی شبکه می باشد.